Eén keer per jaar, op 5 oktober, is het de dag van de leraar. Over de hele wereld worden juffen en meesters dan in het zonnetje gezet. Zoals het een goede juf of meester betaamd, ontvang je al die aandacht op nederige wijze. Want juf of meester zijn, is geen baan, maar een roeping. En als je al zoveel lol in je werk hebt, is het raar dat je dat ook nog uitbundig gaat vieren. Bovendien kennen we onze plaats; het is niet voor niets eerst wereld dierendag, voordat wij aan de beurt zijn. 😉
Tagarchief: leraar
Investeren
Mijn eerste weekje op school zit erop en het was ’n pittig weekje. Op dit moment ben ik zo’n leraar, waar ik als directeur erg boos op zou worden. Zo eentje die de hele dag met zijn werk bezig is. Zo één die het absoluut noodzakelijk vindt om tot in de puntjes voorbereid te zijn. Wat een absolute onzin en trouwens ook helemaal niet volgens de vigerende onderwijs CAO 😉 . Maar natuurlijk heb ik wel een weerwoord voor die directeur; ik ben namelijk aan het ‘investeren’.
Begin van ’t einde
Op de allerlaatste dag van de vakantie schrijf ik dit weekverslag. Morgen begin ik op mijn nieuwe school, met mijn nieuwe klasje. Daar heb ik ontzettend veel zin in, maar ik vind het ook razend spannend. Heel gek, maar tijdens de voorbereidingen op dit schooljaar heb ik me regelmatig afgevraagd, of ik het nog wel kan … dat lesgeven aan mijn eigen groepje.
kidsquote 16
Afbeelding
Nablijven? Vlieg op!
Toen ik vrijdag thuiskwam, werd ik onaangenaam verrast met de mededeling dat Jelle tussen de middag moest nablijven op school. Ik hoor nog tot het kleine groepje ouders, dat niet meteen gaat blazen en tieren en op hoge poten naar school stapt, omdat ze vinden dat ‘hun pareltje’ zoiets niet verdient. Maar het is natuurlijk wel even slikken; Jelle die moest nablijven! Hij zal toch niet weer uit zijn slof geschoten zijn en in een dwarse bui niet meer rede vatbaar zijn geweest? Er is niks mis met mijn geheugen en ik weet, dat ik vroeger ook met regelmaat last had van dat soort driftbuien. Natuurlijk lag dat in mijn geval altijd aan de andere kinderen, maar toch.
Vertrouwen
Ik sta alweer een week of drie aan de andere kant van de CAO Primair Onderwijs en merk dat de gesprekken die daar in de ‘wandelgangen’ over gaan me nog steeds boeien. Ik vind het sowieso leuk om ‘beschouwend’ naar onderwijs te kijken. Dat wordt me overigens niet altijd in dank afgenomen. Zeker niet als ik erg ‘uitgesproken’ ben over mijn idealen. Voor sommigen lijken die namelijk ver van de realiteit te liggen en soms zelfs conflicterend te zijn. Toch wil ik me niet, zonder kritisch na te denken, in de richting van de massa laten duwen.
Een Groep Acht-Baan
Ik heb wat met woorden … en dan kan het geen toeval zijn, dat als ik een baan in groep acht vind, die aanvoelt als een achtbaan. Deze week kreeg ik een gratis rit in een achtbaan die ik nog niet kende. Het werd een week vol:
pieken
dalen
loopings
kurkentrekkers
versnellen
en vertragen
Geen woorden, maar daden!
Na een nacht van volledig doorslapen (mijn aanpak werkte dus), sta ik om half acht voor Basisschool De Contrabas in Capelle aan den IJssel. Dit is de plek waar ik de komende weken aan de slag ga, als meester van groep acht. Ik ben natuurlijk veel te vroeg, maar beter een uur te vroeg dan een minuut te laat zeg ik altijd. Bovendien had ik zo ook nog tijd om wat handjes te geven links en rechts en mezelf voor te stellen aan collega’s.
Blij?!
‘Ben je blij? Je klinkt niet heel opgetogen’. Oef, die vraag en opmerking overvallen me. ‘Ja, ik ben wel blij, maar…’, ‘Shit, -ja maar- is nee’, ‘… er zijn nog wel dingen die ik gepland heb en niet op stel en sprong af kan zeggen.’
Het ging allemaal zo snel. Vorige week heb ik een gesprek gehad met een bovenschools manager van de RVKO (Rotterdamse Vereniging Katholiek Onderwijs). Een paar dagen daarvoor had ik een sollicitatiebrief naar hen gestuurd en werd eigenlijk direct gebeld, of ik op gesprek wilde komen. Wel zo netjes om dat dan ook te doen, nietwaar? Daar zat ik dan; aardige man, mooi en open gesprek, twijfels en vertrouwen werden uitgesproken en uiteindelijk zelfs een toezegging gedaan.
Payback time!
Vorige week viel er een belangrijke brief op de mat. Door het logo met de twee leeuwtjes op de envelop dacht ik eerst, dat ik per ongeluk toch een agent gemist had … Dat behoeft wat uitleg. Vooruit dan, op de doorgaande weg vlakbij ons huis wordt regelmatig op snelheid gecontroleerd. Dan zetten ze een iets te dikke agent in zo’n fraai nieuw zwart-geel uniform met een lasergun achter een lantaarnpaal. Ik vind dat altijd een geweldig gezicht. Na een bekeuring of drie weet ik namelijk wel waar ze staan en als je er op let, dan kun je niet anders dan heel hard lachen. Natuurlijk begrijp ik wel dat ze de lantaarnpaal als steun gebruiken, maar toch is net alsof ze zich erachter willen verstoppen. Tja en daar is de gemiddelde buik te omvangrijk en het uniform net iets te opvallend voor. Maar goed dit keer was het gelukkig geen brief van het Centraal Justitieel Incassobureau.