Niet te geloven …

Negenennegentig keer eerder is hij gereden. ‘De Ronde’, zoals hij liefkozend genoemd wordt. Het is de enige eendaagse wedstrijd die de naam draagt, zonder dat verdere uitleg nodig is. Andere koersen, zoals De Giro en De Tour hebben drie weken strijd nodig om met zo’n naam weg te komen, maar niet Vlaanderens Mooiste.

Waar wij ieder jaar hopen op een Elfstedentocht, hebben de Belgen het veel beter voor elkaar. Zij plannen hun ‘Nationale (Sport)Feestdag’ gewoon op de veertiende zondag van het jaar. Oké, er hoeft niet gekluund te worden en ze hebben geen bruggetje bij Bartlehiem, maar zij hebben kilometers kasseien, de Oude Kwaremont en de Paterberg. Voor de rest is ’t hetzelfde … veel feestende toeschouwers, die zich warm houden met genoeg alcohol om een heel land in één dag te ontsmetten.

RVV Lees verder

Twee woorden, negen letters!

‘Twee woorden, negen letters, duurt lang?’

Terwijl hij op de I-pad op de bank aan het spelen is, floepen de woorden uit Sibes mond. Ik ben verzonken in een blogje en heb niet in de gaten, dat er om mijn aandacht gevraagd wordt. Na een paar seconden wordt de vraag ietwat geïrriteerd herhaald: ‘Papaaa, twee woorden, negen letters, duurt lang?’

Ik ruk me los van de woorden op het scherm en vraag aan Sibe wat hij zegt. Hij kijkt me enigszins verwijtend aan en onder een diepe zucht, herhaalt voor de derde keer de vraag. Terwijl ik me afvraag van wie hij al die ongeduldigheid heeft geërfd, denk ik na over zijn raadsel.

‘Twee woorden, negen letters, duurt lang?’

auto rijden Lees verder

Koninklijk ontvangst

Op woensdag 4 maart heb ik een afspraak op het hoofdkantoor van Right To Play. Ik mag daar mijn licht laten schijnen over een trainersmanual, die gebruikt wordt voor Landal GreenParks. Ik moet zeggen dat ik altijd zeer hartelijk word ontvangen, maar deze keer pakken ze wel bijzonder groots uit.

Zoals gebruikelijk ben ik veel te vroeg voor mijn afspraak, dus neem me in de auto al voor een wandelingetje te gaan maken door de Hofstad. Plein 1813, waar ik normaal mijn roestige Peugeot parkeer, staat echter ramvol politiewagens met aanhangers waarin paarden vervoerd worden. Een agent sommeert me met een vriendelijk, doch dwingend knikje, dat ik een andere plek moet zoeken. Omdat ik toch al een ommetje wil maken, besluit ik deze diender met rust te laten en een kilometertje verderop te parkeren.

Plein 1813 Lees verder

And the Oscar goes to …

Nou niet de Oscar, maar de Liebster Award. Ja het is echt waar, ik ben genomineerd voor een heuse Award. Sinds ik ben gaan bloggen, volg ik ook andere bloggers, gewoon omdat het leuk is en om geïnspireerd te raken door hun kijk op de wereld. Door één van hen ben ik genomineerd. Narda schrijft onder de naam Beaunino, wat een eerbetoon is aan haar vroegere huisdier, een magistraal grote Bordeauxdog. Op WordPress liep ik tegen haar blog aan. Narda schrijft gevarieerd en kan in weinig woorden iets wat heftig is, luchtig neerzetten. De variatie in blogs en plogs zorgen ervoor dat ik haar trouw ben gaan volgen.

liebster-award-logo Lees verder

Swingend

Edward Kennedy Ellington was een bijzondere man. De meeste van ons kennen hem vanwege zijn pianospel onder de naam ‘Duke’ Ellington. Ik denk echter, dat deze Jazzmuzikant over nog een opmerkelijke gave beschikte. Hij was een ziener, iemand met een heldere blik op de toekomst. Want terwijl de opa’s van Jelle nog dreumesen waren, componeerde hij in 1943 een nummer, dat op het lijf geschreven is van m’n oudste zoon.

Duke Ellington Lees verder

Spring is in the air!

Toen ik in de zesde klas van de lagere school zat -ja, ik ben van voor ‘de wet van het basisonderwijs’- had ik de bovenstaande zin zeker vertaald met: ‘Spring eens in de lucht!’ We hadden nog niet verplicht Engels op school en nog nooit van Louis Van Gaal gehoord, maar kenden al wel de woordgrapjes. Zo van: Er kwam een Nederlander met het vliegtuig aan in Engeland, lazert hij van boven naar beneden van de vliegtuigtrap. Vraagt een Engelse stewardess aan de man: ‘How do you feel?’ Antwoordt de man met: ‘Plat op mijn bek trut, dat zag je toch?’ Flauw, ik weet het, maar ik kan me nog wel herinneren dat ik erom in een deuk lag.

a given horse Lees verder

Geheugenverlies

Gisteren was er een item bij het NOS journaal, dat TV bedrijven op YouTube-sterren azen. Omdat de jeugd van tegenwoordig geen TV meer kijkt, is er klaarblijkelijk meer geld te verdienen met figuren als Enzo Knol. En het is echt zo, mijn twee zoons zijn idolaat van hem en kijken dagelijks naar zijn Vlogs. Toen ik zes jaar oud was, wilde ik gewoon nog astronaut worden. Het is dat André me voor was trouwens, anders had ik die droom zeker waargemaakt. Maar vraag je aan Sibe wat hij wil worden als hij groot is, dan antwoordt hij met ‘Joewtjoeper’!

Enzo Knol Lees verder

Met hoofdletters AD van … AanDacht

Het is woensdag 18 februari tegen het einde van de ochtend. Ik bestel twee koffie bij café De Waal in het centrum van Vlaardingen. Tegenover me zit een journaliste. Ik schat Lisa voor in de twintig. De dag ervoor had ze me gebeld, terwijl ik op mijn fiets tegen de wind in aan het ploeteren was tussen Gouda en Bodegraven. ‘Ik wil graag een interview met u houden over uw challenges voor in het Algemeen Dagblad.’, zei ze met een Belgische tongval. Ik kon mijn fiets met moeite de zachte berm insturen, waar ik abrupt tot stilstand kwam. Met mijn schoenen in de modder, maakte ik een afspraak voor de volgende dag.  Lees verder

Bekende Vlaardinger

Ze zijn er in verschillende categorieën, Bekende Vlaardingers (BV’ers). Om een eerste grove schifting te maken hebben we dode en levende BV’ers. De allerbekendste dode Vlaardinger werd in 2002 opgegraven. In het stadshart ontdekten archeologen de resten van een Middeleeuwse man. Na het trekken van wat tanden en geavanceerd DNA onderzoek bleek dat een oude tandarts in ruste, Eduard Zuiderent, verwant was aan deze ruim duizend jaar oude Vlaardinger. Als ik goed naar de reconstructie kijk, ben ik blij dat ik in Brabant geboren ben.

oervlaardinger Lees verder

SH*T!

Nog een laatste check: de broodtrommels zitten in de tas, twee opgepoetste appeltjes, want het is fruitdag, bij Sibe z’n gymkleren, bij Jelle zijn huiswerkmap en natuurlijk sleutels en een telefoon. Sibe heeft zijn kleren goed aan, Jelle redelijk. Ik weet niet wat dat is met zijn broekzakken, maar die kruipen bij hem altijd binnenste buiten en omhoog. Ik vertel hem dat hij zo net een olifantje lijkt; twee oren aan de zijkant en een slurfje voorop, maar dat deert hem niks. Bij Sibe zitten er nog wat witte vegen op z’n wang, dus hij heeft een poging gedaan zijn tanden te poetsen. De haren allebei in een kuif vandaag, want dat gaat het snelst. Terwijl zij hun schoenen aantrekken en jassen aandoen, check ik mijn tas. Zes krentenbollen, vier muesli repen, twee gevulde bidons met water, twee extra binnenbanden, mijn telefoon, gps, geld, sleutels, externe oplader … we kunnen de deur uit.  Lees verder