BN’er

Ik vond het best een gewaagde uitdaging toen ik ‘m bedacht.

Uitdaging 17: Ontmoet vijf bekende Nederlanders en vertel hen over mijn uitdagingen.

Maar week 16 is nog maar nauwelijks afgerond en ik kan jullie nu al met gepaste trots vertellen, dat het me gelukt is. Natuurlijk helpt het, als je zelf op televisie geweest bent. Gisteren hoorde ik een collega vrijwilliger van Right To Play daarover zeggen, dat de camera dan toch eerder op je gericht is … en dat is een waarheid als een koe. Sinds mijn overweldigende tv-debuut, een paar weken geleden, gaan deuren open, waar ze eerder gesloten bleven, rolt men de loper uit en lijkt het alsof alles een beetje mijn kant opvalt. 😉

 

Lees verder

Priceless

Op 1 december 2015 start mijn tweede jaar met challenges voor Right To Play. Het eerste jaar is nog niet helemaal afgesloten, want … als het goed is … krijg ik van sommige mensen nog een beloofde donatie. Ik kan me voorstellen dat die mensen het druk hebben gehad de afgelopen week, dus zal ik ze nog niet meteen publiekelijk aan de schandpaal nagelen … 😉 Via het kopje <sponsoren> en <doneer direct> kunnen jullie het ‘goedmaken’.

Schandpaal_stadhuis_bergh Lees verder

Selfiefiel

‘Ik ben blij, man!’

Uitdaging 25 was: ‘Maak 5 selfies met ambassadeurs van Right To Play’. Ik vond het bij voorbaat HEUL spannend. Durf ik die druk bezette (ex-)topsporters wel te benaderen. En is het niet een beetje zielig dat je als veertig plusser om een selfie vraagt. Om een lang en sneu verhaal kort te maken; ja, dat is zielig … behalve … als je het koppelt aan een financiële bijdrage voor Right To Play.

selfie ? Lees verder

Mannenweekend

Zoals jullie gemerkt hebben is het vakantie en deze week had ik gewoon een blogblock. Geen zin om te schrijven dus. En eigenlijk heb ik dat nog niet echt. Ik wacht op een beetje inspiratie. Maar dat komt vast wel weer als het normale ritme er weer is. Toch gebeurt er van alles. Terwijl Femke een meidenweekend heeft met Wendy en Ilse, houden Jelle, Sibe en ik een mannenweekend. Een meidenweekend hoef ik niet uit te leggen, toch? Dat betekent dat er een gapend gat geslagen wordt in huishoudpotje. Er moeten namelijk tasjes, schoenen en kettinkjes gekocht worden om de kasten te vullen die daar toch al mee uitpuilen. Een mannenweekend behoeft ook niet veel uitleg, vermoed ik: laat naar bed, boeren en scheten laten als het uitkomt en lekker ongezond eten!

2015-08-07 19.16.08 Lees verder

Blij?!

‘Ben je blij? Je klinkt niet heel opgetogen’. Oef, die vraag en opmerking overvallen me. ‘Ja, ik ben wel blij, maar…’, ‘Shit, -ja maar- is nee’, ‘… er zijn nog wel dingen die ik gepland heb en niet op stel en sprong af kan zeggen.’

Het ging allemaal zo snel. Vorige week heb ik een gesprek gehad met een bovenschools manager van de RVKO (Rotterdamse Vereniging Katholiek Onderwijs). Een paar dagen daarvoor had ik een sollicitatiebrief naar hen gestuurd en werd eigenlijk direct gebeld, of ik op gesprek wilde komen. Wel zo netjes om dat dan ook te doen, nietwaar? Daar zat ik dan; aardige man, mooi en open gesprek, twijfels en vertrouwen werden uitgesproken en uiteindelijk zelfs een toezegging gedaan.

RVKOPoster RVKOBen je blij? Lees verder

Homerun

Op zondagochtend 15 maart gaat om zeven uur de wekker. Vandaag mag ik naar Noord-Holland, om daar bij de nationale honk- en softbal clinic Right To Play onder de aandacht te brengen. Mijn ochtendritueel is nooit heel spectaculair -douchen, aankleden en eten- dus om tien voor half acht zit ik in de auto. Ik toets Nieuw-Vennep in op mijn telefoon en kom tot de ontdekking dat dit kleine, vierkant afgebakend Nederland onder Hoofddorp en dus de rook van Schiphol ligt.

NBSC 1NBSC 2 Lees verder

Don Quijote dela Mancha

Voor de tweede keer deze week waag ik me aan een blog met een vleugje Spanje. Schrik niet, ik zal geen woorden meer in het Spaans vertalen. Mijn moeder, die na een een paar glaasjes Rioja vloeiend en vooral ook vloeibaar Spaans praat, had me gewezen op enkele vertalingen die een nogal Freudiaans karakter hadden. Dus laat ik eens een wijze oude man zijn en voor deze ene keer naar m’n moeder luisteren. Lees verder

Lieve Marianne …

Het is al een hele tijd een vurige wens geweest van me, om een blog met deze titel te beginnen. Ik weet dat de woorden “Lieve Marianne…” bij de start van een column eigenlijk toebehoren aan de onnavolgbare Peter Heerschop, die iedere vrijdagochtend rond 9.45 uur in sneltreinvaart de week afsluit met zijn humoristische kijk op de wereld in het radiofeuilleton “Evers staat op”. Maar vandaag pik ik zijn ‘aftrap’ even. Ik zag nergens een ® of © staan achter deze woorden, dus ik heb ‘m ook niet gevraagd of het mocht. Waarom ik zo begin, zal verderop wel duidelijk worden, maar laat ik voorop stellen dat ik niet pretendeer, dat ik op vergelijkbare wijze de week ga afsluiten. Dat lukt me niet en zou sowieso vreemd zijn op een dinsdag. Maar ik wil wel (op mijn manier dan maar) een samenvatting geven van de NK baanwielrennen, waar ik als vrijwilliger van Right To Play, mocht assisteren. Lees verder

Ruwe bolster …

Er zijn van die dagen die je niet snel vergeet. Vandaag was het zo’n dag. Ik kan deze bijzondere dag niet in een paar woorden samenvatten, dus ik neem even mijn ruimte.

Nadat ik de kinderen naar school gebracht had, begon ik aan mijn fietstocht naar Haarlem. Daar had ik een selfie afspraak met Ben Sonnemans. Op zijn judo palmares staat onder andere dat hij Europees kampioen werd in 1997 en het jaar ervoor 5e werd op de 100e moderne Olympische Spelen in Atlanta (beide tot 95 kg). Lees verder

Over Thaise woksets, online winkelen en zilte lucht.

Inleiding

Normaal gesproken ga ik op zaterdagochtend meteen aan de slag met dit blogje, maar vanmorgen had ik andere plannen. Met de wind die van oost naar zuid draaide vannacht, leek het een ideaal moment om ‘Zeeland te doen’. Jullie moeten weten dat ik bij challenge 19 (maak een fietstocht van minstens 100 km in elke provincie) op zie tegen twee provincies. Zeeland en Flevoland. Met alle respect voor de mensen die er wonen … ik heb er niet veel mee. Ik ken die deltawerken en dat opgespoten zand onderhand wel, verder kan ik er heel slecht tegen, als er meer windmolens staan dan bomen. Maar goed, ze horen bij de twaalf provincies, dus ook bij mijn challenge. Lees verder