BN’er

Ik vond het best een gewaagde uitdaging toen ik ‘m bedacht.

Uitdaging 17: Ontmoet vijf bekende Nederlanders en vertel hen over mijn uitdagingen.

Maar week 16 is nog maar nauwelijks afgerond en ik kan jullie nu al met gepaste trots vertellen, dat het me gelukt is. Natuurlijk helpt het, als je zelf op televisie geweest bent. Gisteren hoorde ik een collega vrijwilliger van Right To Play daarover zeggen, dat de camera dan toch eerder op je gericht is … en dat is een waarheid als een koe. Sinds mijn overweldigende tv-debuut, een paar weken geleden, gaan deuren open, waar ze eerder gesloten bleven, rolt men de loper uit en lijkt het alsof alles een beetje mijn kant opvalt. 😉

 

Lees verder

Schaamteloos

Ik schaam me een beetje.

De wereld staat in de fik.
Verschrikkelijke beelden uit Tunesië, Frankrijk, Koeweit en Syrië knallen via de televisie mijn huiskamer in.
De wereld verdrinkt.
Bootvluchtelingen die de oversteek wagen op zoek naar een menswaardig bestaan.
De wereld stikt.
Opgesloten in vrachtwagens van de kliffen van Calais, naar God weet waar.
De wereld kijkt weg.
Stijfkoppige politici laten een compleet land (inclusief bevolking) in de steek, bang om electoraat te verliezen.

calais Lees verder

Parkeerbeleid

Net als ik de loftrompet wil steken over de politie in Nederland, verzinnen ze het om hun acties kracht bij te zetten door tweede etappe in de Tour te dwarsbomen. Ik ben niet zo van staken of soortgelijke acties. Maar als mijn geliefde Tour de France daar ook nog eens de dupe van is, raakt me dat extra. Alsof La Grande Boucle in de afgelopen jaren nog niet genoeg ‘geplaagd’ is.

grand  depart utrecht Lees verder

Engel op aarde

dinsdag 9 juni 2015

Lieve Ria,

Normaal gebruik ik deze ruimte om blogjes te publiceren, maar vandaag schrijf ik een brief die speciaal voor jou is. We kennen elkaar uit de flat waarin we wonen. Jij woont er veel langer dan ik en hebt mensen zien gaan en komen. Al jarenlang zet jij je onbaatzuchtig in voor de bewoners van de flat. De Vereniging Van Eigenaren leunt op jouw inzet. Als er wat aan de hand is, sta je meteen klaar om -desnoods eigenhandig- de problemen de wereld uit te helpen.

Ria Lees verder

Levensles

De digitale inkt van mijn blogje ‘Het regent bijna nooit’ is nog niet opgedroogd, of ik word woensdagavond 3 juni geconfronteerd met mijn eigen blinde vlekken. Het zou voor mij het makkelijkste zijn, om dit onderwerp links te laten liggen. Maar het heeft mijn ogen teveel geopend, om er niets mee te doen. Dus na een korte introductie ga ik toch maar met de figuurlijke billen bloot.

Ghada en Jamil Lees verder

Het regent bijna nooit!

Wij Nederlanders klagen graag. Ik wil het nog krachtiger zeggen: ‘Nederlanders zijn chronische mopperkonten.’ We zeuren wat af. We betalen teveel belasting, staan te lang in de file, de gevangenissen zijn te luxe, een biertje in de kroeg te duur, de buurman betaalt veel minder hypotheek voor een veel groter huis, de zorg is onbetaalbaar en slecht geregeld, de politie bekeurt de verkeerde mensen, de scheidsrechters zien het altijd verkeerd (voor welke ploeg je ook bent), Duitsland wint altijd, er staan ongevraagd blauwe vinkjes bij whatsapp en … het regent altijd!

vinkjes Lees verder

Vertrouwen

Ik sta alweer een week of drie aan de andere kant van de CAO Primair Onderwijs en merk dat de gesprekken die daar in de ‘wandelgangen’ over gaan me nog steeds boeien. Ik vind het sowieso leuk om ‘beschouwend’ naar onderwijs te kijken. Dat wordt me overigens niet altijd in dank afgenomen. Zeker niet als ik erg ‘uitgesproken’ ben over mijn idealen. Voor sommigen lijken die namelijk ver van de realiteit te liggen en soms zelfs conflicterend te zijn. Toch wil ik me niet, zonder kritisch na te denken, in de richting van de massa laten duwen.

why-how-what Lees verder

And the Oscar goes to …

Nou niet de Oscar, maar de Liebster Award. Ja het is echt waar, ik ben genomineerd voor een heuse Award. Sinds ik ben gaan bloggen, volg ik ook andere bloggers, gewoon omdat het leuk is en om geïnspireerd te raken door hun kijk op de wereld. Door één van hen ben ik genomineerd. Narda schrijft onder de naam Beaunino, wat een eerbetoon is aan haar vroegere huisdier, een magistraal grote Bordeauxdog. Op WordPress liep ik tegen haar blog aan. Narda schrijft gevarieerd en kan in weinig woorden iets wat heftig is, luchtig neerzetten. De variatie in blogs en plogs zorgen ervoor dat ik haar trouw ben gaan volgen.

liebster-award-logo Lees verder

Op een dag weet je het …

Op de sportacademie in Tilburg werd het mij in 1986 al door m’n leraar pedagogiek, de heer Büchner, ingepeperd. Opvoeding moet leiden tot zedelijke, zelfverantwoordelijke zelfbepaling en een constructief deelgenootschap in de maatschappij (Beknopte Theoretische Pedagogiek van Martinus Jan Langeveld). Die ‘blauwe bijbel’ droeg ik van mijn zestiende tot mijn afstuderen bij me. Ik legde hem onder mijn kussen in de hoop dat de woorden ’s nachts op magische wijze in mijn hoofd zouden blijven hangen. En … warempel het lijkt te hebben geholpen, ik ken ze nog steeds.

Buchner  BTPMJ Langeveld Lees verder

Durven en doen!

“Kinderen hebben sinds 1989 het recht op spelen … dus spelen jullie!”, met die woorden joeg ik vanmorgen mijn jongens (ruim een half uur voor de zoemer ging) met een bal het schoolplein op. Ze vinden voetballen heerlijk en waren al lang blij, dat ik geen kus op het plein gaf waar al hun vrienden bij stonden! Dat is namelijk echt voor schut, als je 6 of 10 jaar bent. Dus was het geen enkel probleem dat ze wat eerder waren.
Ik had om negen uur een afspraak op het kantoor van Right To Play en voelde me enigszins opgejaagd. Maar gelukkig was het niet druk op de weg en met het zonnetje dat vrolijk doorbrak in de Hofstad en de opbeurende spandoeken, werd ik al snel rustig. Natuurlijk was ik ruim op tijd in Den Haag. Iets wat overigens niet iedereen kon zeggen, want het was nog behoorlijk donker in ’t Torentje. Maar Mark zal wel flexibele werktijden hebben, net als ik. Lees verder