Op de allerlaatste dag van de vakantie schrijf ik dit weekverslag. Morgen begin ik op mijn nieuwe school, met mijn nieuwe klasje. Daar heb ik ontzettend veel zin in, maar ik vind het ook razend spannend. Heel gek, maar tijdens de voorbereidingen op dit schooljaar heb ik me regelmatig afgevraagd, of ik het nog wel kan … dat lesgeven aan mijn eigen groepje.
Een dag na het behalen van de uitdaging om een rit van meer dan 300 kilometer te fietsen, geniet ik van de spierpijn. In precies honderd kilometer per minuut, vind je hieronder een impressie van mijn tocht.
Het lijkt erop dat de filmpjes alleen nog op de computer te zien zijn, als je via een tablet, of telefoon kijkt, klik dan hier: Uitdaging 48
groet, Wilco
Fris en fruitig spring ik om drie uur ’s nachts uit m’n bed, als de wekker op die afgesproken tijd afgaat. Vandaag ga ik Friesland veroveren! Sinds 1912 wordt de tocht der tochten georganiseerd. Ik bedoel niet de die op ’t bevroren water, maar de tocht over het land. Ruim tweehonderddertig kilometer op de fiets langs Friese wateren en door alve Fryske stêden.
Retro Ventoux shirt
€ 69,95 Lees verder
Zal ik gewoon eens één dag mijn mond houden en de beelden voor zich laten spreken? In chronologische volgorde.
Het is zes uur als de wekker gaat. Ik ben de avond ervoor extra vroeg naar bed gegaan, maar toch draai ik me nog even om. Vandaag is het de dag van de (halve) marathon en ik kan elke minuut rust gebruiken. Die rust past perfect in de rest van mijn voorbereidingen. Zoals de trouwe volgers van mijn blog weten, hou ik er -als het om halve marathons gaat- een bijzondere aanpak op na. De maanden voorafgaand aan zo’n grote loop, doe ik zo weinig mogelijk te voet, mijn vochtgehalte houd ik op peil met veel koffie drinken en ik volg een streng koolhydraatrijk dieet met als belangrijkste ingrediënt: chocolade.
Om 4 uur in de ochtend rinkelt het alarm mijn telefoon. Op een ‘provincietocht dag’ is dat het eerste moment dat ik denk: wat is hier ook alweer leuk aan? Maar als ik eenmaal wakker ben, kan ik toch niet meer slapen, dus zet ik me over mijn ochtendhumeur heen en neem een warme douche. De avond ervoor heb ik al mijn spullen al klaar gelegd, dus na m’n ontbijt kan ik snel de auto in.
Ik heb een redelijk druk dagje voor de boeg. Eerst ruim tweehonderd kilometer door Noord-Holland fietsen, dan terug naar huis, om vervolgens mijn moeder te bezoeken in het ziekenhuis in Tilburg. Daarna weer naar huis en dan het filmpje monteren en dit blogje schrijven.
Ik heb wat met woorden … en dan kan het geen toeval zijn, dat als ik een baan in groep acht vind, die aanvoelt als een achtbaan. Deze week kreeg ik een gratis rit in een achtbaan die ik nog niet kende. Het werd een week vol:
pieken
dalen
loopings
kurkentrekkers
versnellen
en vertragen
Ik werk nu op de cup af, drie dagen in groep 8 van De Contrabas. Ik kan dus wel zeggen dat de cup eraf is. Het was wel wennen hoor. Met name het vroege opstaan. Het afgelopen jaar ben ik namelijk een beetje een (uit)slaapcup geworden. Maar nu mijn wekker weer dagelijks op half zes staat, heb ik echt wel een cup koffie en een fietstochtje van een kilometer of 25 nodig, om wakker te worden.
‘Eigen schuld, dikke bult’, dan moet ik ook maar niet zo mopperen op Neerlands jongste provincie. Ik zat gisteren natuurlijk een beetje te klagen, dat het er zo leeg en zo plat was. Dus heeft onze Lieve Heer, na het lezen van mijn blogje -Hij volgt me namelijk ook- een plannetje bedacht.
Wilco's Charity Challenge 