‘Hoi Wilco, wanneer heb je tijd om het bedrag in ontvangst te nemen? Ik wil het je graag geven en het is nu al een paar maanden geleden dat ik ervoor gelopen heb, dus wil het graag afronden door het je te overhandigen 🙂 .’
Mijn telefoon trilt als teken dat ik het WhatsAppje ontvangen heb. Laura Overdijk stuurt je een bericht, zie ik. Ik open en lees vervolgens het bovenstaande bericht. Verdorie da’s waar, denk ik, door de vakantie was dat er nog helemaal niet van gekomen.
Na een nacht van volledig doorslapen (mijn aanpak werkte dus), sta ik om half acht voor Basisschool De Contrabas in Capelle aan den IJssel. Dit is de plek waar ik de komende weken aan de slag ga, als meester van groep acht. Ik ben natuurlijk veel te vroeg, maar beter een uur te vroeg dan een minuut te laat zeg ik altijd. Bovendien had ik zo ook nog tijd om wat handjes te geven links en rechts en mezelf voor te stellen aan collega’s.
Wat een bijzondere week was dit toch. Een week waarin ik veel leuke en enthousiaste mensen, op allerlei manieren mocht ontmoeten. Ontmoeten is trouwens een prachtig woord, hè?
Ont – moeten
Het even niet moeten. De tijd nemen om elkaar te leren kennen, zonder dat het verplicht wordt! De tijd nemen om naar de ander te luisteren. Vragen te stellen. Wie ben jij? Waar loop jij warm voor? Waar vertel je graag over in je blogs? Zonder dat men antwoorden eist, niet gebonden aan (lands)grenzen.
Deze week is deze Charity Challenge naar een compleet ander niveau getild. Zeven weken geleden begon ik aan deze uitdagingen, omdat ik graag in actie wilde komen voor Right To Play. Het voelde gewoon beter om zelf echt wat te doen voor het goede doel, dan alleen andere mensen vragen om in beweging te komen. Ik kon niet bevroeden dat mijn challenges zoveel aandacht zouden krijgen en zo succesvol zouden worden. In een paar weken tijd zijn er honderden mensen in de ‘doe stand’ gezet en geïnspireerd en heb ik al duizenden Euro’s opgehaald.
Deze week zou je met recht een omslagpunt kunnen noemen. De Pabo en PMK, die hun kerstviering koppelden aan Right To Play, maakte echt een mega verschil. Hier in de buurt van Rotterdam zouden ze het “Geen woorden, maar daden!” noemen, in Brabant noemen ze het “Groots” (met een zachte G). Hè, maak ik hiermee nou toch stiekem een verwijzing naar een voetbal wedstrijd van deze week? Sorry daarvoor!
Na twee dagen ondergedompeld te zijn geweest in Brabantse hartelijkheid en gastvrijheid zit ik nu, onder de rook van Pernis, vol adrenaline achter mijn laptop. De klok vertelt me, dat het duizend keer verstandiger is, om naar bed te gaan, maar ik kan toch nog niet slapen … nee, ik wil nog niet slapen. Het is nog niet af, nog niet rond … en zolang die cirkel niet getekend is, doe ik toch geen oog dicht. Dus al wordt het drie uur vannacht, deze blog moet geschreven worden! Lees verder
Het is de kunst om er te zijn, zonder dat je er echt bent. Iets wat veel scheidsrechters, leerkrachten en ex-directeuren (… ja ik ook) zouden moeten beheersen. Op het moment dat ik dit schrijf, vertoef ik in een hotelletje in Den Bosch en mag vanwege die reden graag mijn streekgenoot Marcel van Herpen citeren. “De beste juf”, zei hij al eens, “is de juf die er is, ook als ze niet in de klas aanwezig is. Zo’n juf waarbij de kinderen heerlijk doorwerken en leren met en van elkaar, zonder dat ze steeds onderbroken worden door iemand die vindt, dat ze dat moet doen.” Een logisch vervolg op deze stelling is, dat er dus klaarblijkelijk ook juffen zijn, die ernstig fysiek en verbaal aanwezig zijn in de klas, maar er eigenlijk niet zijn … (‘Juf’ mag in dit citaat natuurlijk ook doorgehaald worden en vervangen worden door ‘meester’). Lees verder
De studenten van PABO Den Bosch gaan in 5 dagen tijd een eigen challenge bedenken, hem uitvoeren EN zich daarmee laten sponsoren voor het goede doel: Right To Play. Bij het bedenken van deze opdracht voor deze studenten heb ik me niet beseft, wat voor immense druk dat legt op het creatieve deel van het brein. De rechter hersenhelften van de leerkrachten in opleiding draaien op dit moment overuren. Ik wil natuurlijk voorkomen dat iemand dat deel van zijn verstandelijke vermogens verzwikt, of erger nog, dat mijn opdracht ervoor zorgt dat het linkerdeel van het verstand tijdelijk op non actief wordt gezet. Vandaar deze korte blog met … mogelijke ideeën. Lees verder
Op de Pabo in Den Bosch wordt jaarlijks onder de bezielende leiding van mijn oud-collega Michel van Ingen een Kerstviering georganiseerd, waaraan een goed doel wordt gekoppeld. Noem het toeval of niet, maar toen hij op zoek ging naar een goed doel voor dit jaar, kwam er, volgens zijn eigen zeggen, een tweet van ondergetekende voorbij waarin ik schreef dat ik me ging inzetten voor Right To Play. Voor hem een reden om in de telefoon te klimmen en me te vragen of ik zin had in een Kerstfeestje diep in ’t Brabantse land! Lees verder
Wilco's Charity Challenge 