Het is woensdagavond … drie dagen na één van de langste weken uit mijn leven. Het cacaogehalte in mijn lijf is ondertussen weer behoorlijk op peil en de ergste ontwenningsverschijnselen zijn zo goed als verdwenen. Zo ben ik weer redelijk normaal aanspreekbaar, is de zenuwtrek in mijn nek bijna weg en het compulsief aan de pot chocoladepasta ruiken zo goed als verdwenen. Ik kan wel zeggen dat het weer best goed gaat met me.
Ik sta alweer een week of drie aan de andere kant van de CAO Primair Onderwijs en merk dat de gesprekken die daar in de ‘wandelgangen’ over gaan me nog steeds boeien. Ik vind het sowieso leuk om ‘beschouwend’ naar onderwijs te kijken. Dat wordt me overigens niet altijd in dank afgenomen. Zeker niet als ik erg ‘uitgesproken’ ben over mijn idealen. Voor sommigen lijken die namelijk ver van de realiteit te liggen en soms zelfs conflicterend te zijn. Toch wil ik me niet, zonder kritisch na te denken, in de richting van de massa laten duwen.
Wilco's Charity Challenge 