“Kinderen hebben sinds 1989 het recht op spelen … dus spelen jullie!”, met die woorden joeg ik vanmorgen mijn jongens (ruim een half uur voor de zoemer ging) met een bal het schoolplein op. Ze vinden voetballen heerlijk en waren al lang blij, dat ik geen kus op het plein gaf waar al hun vrienden bij stonden! Dat is namelijk echt voor schut, als je 6 of 10 jaar bent. Dus was het geen enkel probleem dat ze wat eerder waren.
Ik had om negen uur een afspraak op het kantoor van Right To Play en voelde me enigszins opgejaagd. Maar gelukkig was het niet druk op de weg en met het zonnetje dat vrolijk doorbrak in de Hofstad en de opbeurende spandoeken, werd ik al snel rustig. Natuurlijk was ik ruim op tijd in Den Haag. Iets wat overigens niet iedereen kon zeggen, want het was nog behoorlijk donker in ’t Torentje. Maar Mark zal wel flexibele werktijden hebben, net als ik.

Op het kantoor bij Right To Play lag promotiemateriaal klaar voor de actie die vandaag van start ging op de Hogeschool Arnhem Nijmegen afdeling Sport en Bewegingseducatie. Dat is meteen de laatste keer dat ik die naam voluit geschreven heb. Voortaan gebruik ik de afkorting HAN (SBE). Ik weet niet wat het is met namen voor Hogescholen en Universiteiten, maar het lijkt heel vaak een probleem om ze ‘pakkend’ te maken. Zelf heb ik op de Hogeschool Katholieke Leergangen te Tilburg Academie voor Lichamelijke Opvoeding gezeten, als je dat moest afkorten dan zat je op de HKLTALO. Wij noemden het gewoon sportacademie of KALO, veel pakkender. We waren trouwens wel blij dat we in die tijd niet op de Katholieke Universiteit Tilburg zaten. Toen ze dat gingen afkorten bleek het TE pakkend en hebben ze Tilburg snel veranderd in Brabant. Jammer, want ik vond dat de eerste afkorting de lading beter … dekte, lijkt me in dit verband een aardig woord!

Ergens in oktober 2014 las Boukje Smeets op Twitter over mijn 52 uitdagingen en had meteen het gevoel dat de HAN iets voor Right To Play kon betekenen en andersom. Zij wilde een middag organiseren die in het teken stond van ontmoetingen. Ontmoetingen tussen studenten onderling uit verschillende leerjaren. Maar ook ontmoetingen met afgestudeerden en mensen uit het werkveld. Met als algemeen doel: met elkaar in gesprek komen en daardoor bewustere en betere studie(richtingen) keuzes maken. Dus werd het thema: DURF TE VRAGEN!

Maar er was meer. De slogan van deze opleiding is namelijk: “Een SBE’er krijgt iedereen in beweging”. Dus toen Boukje over mijn uitdagingen las, was ze meteen overtuigd van het idee dat de SBE studenten veel kinderen het recht op spel konden terug geven, door zelf in beweging te komen en een uitdaging aan te gaan. In de werkgroep, onder leiding van Erik Leus, werd het volgende sommetje gemaakt. We hebben 600 studenten die allemaal een uitdaging kunnen bedenken en aangaan. Als elke student 24 Euro ophaalt aan sponsorgeld … dan kunnen we 600 kinderen in het programma van Right To Play krijgen. En wie ben ik dan om te twijfelen aan deze gave doelstelling, zeker als een school deze posters aan de muur heeft hangen.

De centrale aftrap van de middag werd gegeven in de sporthal. Marcel Reuser, de ‘Humberto Tan van de HAN’ sprak de groep toe en kwam tot de conclusie dat deze studenten eigenlijk al van nature een bijzondere drive hebben. Wat bleek namelijk? Klas VD02 was al zo vrij geweest, om de eerste uitdaging aan te gaan. Dit filmpje laat de opdracht zien waarmee de eerste Euro’s al zijn opgehaald. Na het zien van dit filmpje kreeg de hele groep studenten een gezamenlijke challenge voor de voeten geworpen: “Maak binnen twee minuten de volgende hashtag #DTVSBE (van: #durftevragenSBE) in Noord Koreaanse stijl”. Gelukkig waren de studenten vrij gevochten genoeg om dat Noord-Koreaans met een korreltje zout te nemen en deden ze er demonstratief langer dan twee minuten over en was het handschrift ook duidelijk ‘Westers’ te noemen. Maar voor we goed en wel begonnen waren, stond de teller al op 20 kinderen(!) die we kunnen laten meespelen in het programma van Right To Play.

Na deze opening mocht ik in drie verschillende workshop rondes het werk van Right To Play toe lichten, over mijn eigen challenges praten en studenten in beweging zetten om hun eigen uitdaging(en) te bedenken. Dat bleek geen enkel probleem, want deze SBE’ers zijn niet alleen super gemotiveerd, maar ook bijzonder creatief en maatschappelijk betrokken. Na een half uurtje stonden de eerste uitdagingen op papier, die in de komende dagen, weken en maanden verder uitgewerkt en uitgevoerd worden. Ik ben heel benieuwd naar de resultaten en natuurlijk naar de bewijzen op foto of film! Over een klein half jaar hoop ik vol trots te kunnen melden dat de HAN SBE haar doelstelling heeft bereikt!

Ik wil iedereen bedanken voor de gastvrijheid die ik heb mogen ervaren op de HAN en wens jullie op voorhand ongelooflijk veel succes toe met alle uitdagingen die jullie aangaan. Eén persoon wil ik in het bijzonder bedanken en dat is Boukje Smeets. Dankzij haar kon ik de stap naar Nijmegen maken en gaat de HAN aan de slag voor Right To Play. Met zo’n bijzonder gedreven persoon maak ik graag een selfie!

groet, Wilco