Ja … het is gelukt! In twaalf provincies een tocht maken van meer dan tweehonderd kilometer lang … op de fiets welteverstaan. Met deze tochten alleen, heb ik al meer dan 2600 kilometer door Nederland afgelegd. Maar alles bij elkaar zit ik al ruim boven de 9500 fietskilometers in een jaar. In elke provincie heb ik gemiddeld een kilo lichaamsgewicht achter gelaten en per tocht een leuk bedrag gedoneerd aan Right To Play. Dus iedereen is blij!
Ik schrijf dit blogje vanuit mijn hotelkamer op mijn telefoon. Waarom? Omdat er geen leven meer te krijgen is in mijn oude laptopje. Dus deze keer geen gelikte layout, maar gewoon platte tekst. Ik had graag mijn weekverslag willen schrijven nu, maar daar wacht ik mee tot ik veilig en wel thuis ben.
Over precies zes weken is het 31 oktober! Natuurlijk is dat geen wereldnieuws, want dat stond al een tijdje vast. Misschien is daarom het uitroepteken achter die zin wat overbodig, maar het is wel de einddatum van een jaar lang uitdagingen doen voor Right To Play. Ik nader de eindstreep.
Het klasje staat er leeg en verlaten bij. De tafels en stoelen netjes aan één kant, zodat de schoonmakers, de vloer goed in de was kunnen zetten. Over zes weken zal de vloer weer glimmen. En heeft de nieuwe juf de tafels weer netjes in groepjes gezet. Dan liggen er fonkelnieuwe schriften en potloden klaar voor de kinderen van de nieuwe klas.
Al een decennium lang gaat het op dezelfde manier. Ergens in Nederland wordt een luxe vakantie huisje gehuurd in een provincie die mooier is dan Zuid-Holland. Vroeger zou ik gezegd hebben: ‘Da’s niet zo moeilijk, want elke provincie is mooier dan Zuid-Holland.’ Maar nu ik Nederland op de fiets ontdekt heb, moet ik die mening wel enigszins bijstellen. Buiten de havens, de agglomeraten en de industrie van Pernis zijn er hier best een paar mooie plekjes te vinden om op vakantie te gaan.
Ik schaam me een beetje.
De wereld staat in de fik.
Verschrikkelijke beelden uit Tunesië, Frankrijk, Koeweit en Syrië knallen via de televisie mijn huiskamer in.
De wereld verdrinkt.
Bootvluchtelingen die de oversteek wagen op zoek naar een menswaardig bestaan.
De wereld stikt.
Opgesloten in vrachtwagens van de kliffen van Calais, naar God weet waar.
De wereld kijkt weg.
Stijfkoppige politici laten een compleet land (inclusief bevolking) in de steek, bang om electoraat te verliezen.
Wilco's Charity Challenge 