Ik schrijf dit blogje vanuit mijn hotelkamer op mijn telefoon. Waarom? Omdat er geen leven meer te krijgen is in mijn oude laptopje. Dus deze keer geen gelikte layout, maar gewoon platte tekst. Ik had graag mijn weekverslag willen schrijven nu, maar daar wacht ik mee tot ik veilig en wel thuis ben.
Onze vakantie ziet er niet anders uit, dan van andere mensen. Een groot deel van de dag leven we buiten en genieten we van de zon. Er wordt gevoetbald, gebadmintond, in de kuil gezwommen en natuurlijk buiten ontbeten. Als er geen zon is, maar zoals de afgelopen week overwegend regen, dan verplaatsen we die activiteiten naar binnen, of passen ze een beetje aan.
Voor mij maakt het niet uit waar ik op de wereld zit. Als ik vakantie heb, ben ik direct het besef van welke dag het is kwijt. Zeker als het ook nog lekker weer is. Ik breng dan mijn tijd in de buitenlucht door en houd mezelf nauwelijks op de hoogte van het nieuws om me heen. Daar knapt de wereld een stuk van op moet ik zeggen. Een weekje geen journaal en het lijkt alsof alles er een stuk mooier uitziet. Misschien moet het nieuws ook maar eens een paar weken met vakantie.
Wij Nederlanders klagen graag. Ik wil het nog krachtiger zeggen: ‘Nederlanders zijn chronische mopperkonten.’ We zeuren wat af. We betalen teveel belasting, staan te lang in de file, de gevangenissen zijn te luxe, een biertje in de kroeg te duur, de buurman betaalt veel minder hypotheek voor een veel groter huis, de zorg is onbetaalbaar en slecht geregeld, de politie bekeurt de verkeerde mensen, de scheidsrechters zien het altijd verkeerd (voor welke ploeg je ook bent), Duitsland wint altijd, er staan ongevraagd blauwe vinkjes bij whatsapp en … het regent altijd!
Wilco's Charity Challenge 