Je hebt van die dagen dat het lijkt of hogere machten een spelletje met je spelen. Ik stel me een grote zaal voor, noem het Walhalla, waarin een select clubje Germaanse Goden met elkaar rond de tafel zit. Wodan, Freya en Donar vermaken zich met een dobbelspel en doen zich tegoed aan hemelse dranken. De oppergod kiest een willekeurige wereldburger, die vandaag onderwerp van hun spot wordt. Degene die zes gooit, mag kiezen welke rampspoed deze onschuldige sterveling ten deel valt.
Tagarchief: peugeot
Wachtsje … eltse kear opnij
Fris en fruitig spring ik om drie uur ’s nachts uit m’n bed, als de wekker op die afgesproken tijd afgaat. Vandaag ga ik Friesland veroveren! Sinds 1912 wordt de tocht der tochten georganiseerd. Ik bedoel niet de die op ’t bevroren water, maar de tocht over het land. Ruim tweehonderddertig kilometer op de fiets langs Friese wateren en door alve Fryske stêden.
Topografie
‘Kom je me met de nieuwe auto ophalen als ik terug kom van kamp?’ Jelle vertrekt vandaag voor drie dagen naar Bruinisse. Met nog een stuk of 60 andere atleetjes van sportvereniging Fortuna gaat hij Zeeland onveilig maken. Ik moet hem alleen teleurstellen. Op Tweede Pinksterdag -als hij opgehaald moet worden- kan ik hem niet met mijn nieuwe ‘Franse vriendin’ ophalen, want dan fiets ik een ‘tochtje’ in Friesland.
Oprechte vrienden
‘Wat een aardige meneer is dat, papa’, zegt Jelle als we de showroom uitstappen. ‘Jongen, we weten niet of die meneer aardig is. Hij doet aardig, maar dat komt omdat het een verkoper is.’, zeg ik fluisterend. ‘Hij wil ons een auto verkopen en zolang we die nog niet hebben, doet hij heel aardig. Da’s wat anders dan aardig zijn.’ Terwijl ik mijn zoon deze belangrijke levensles bijbreng, denk ik: deze man is volgens mij wel heel goed in aardig doen en auto’s verkopen. Hij kan er in ieder geval een goede ‘boterham’ van eten. De riem van zijn 4XL Corduroy pak hoor je haast kreunen, om al het verkopersvlees binnenboord te houden.
Ben je er klaar voor?
Nou … nee eigenlijk nog niet. En ik niet alleen, mijn Franse auto ook niet. Voor iedereen die mij en m’n rijgedrag kent, weet dat het ding voor mij een verbruiksmiddel is. Een antraciet blauwe prullenbak op wielen. Ja, lieve blogvolgende taalpuristen … antraciet blauw is een kleur. Gewoon een kwestie van het vuil lang genoeg laten aankoeken en je hebt antraciet blauw. Mijn Peugeot die een hoge fluittoon produceert, als je de bocht linksom neemt. Een klomp geroest metaal op winterbanden. Natuurlijk wel winterbanden! Niet in het bijzonder voor de veiligheid, maar sinds ik die dingen er eind november 2013 onder heb laten zetten, is er geen winter van noemenswaardige betekenis geweest. Ik laat ze dus -bij wijze van bijgeloof- onder mijn auto zitten.