Traditioneel hebben juffen en meester het op 1 april zwaar te verduren.
‘Mees, er zit een vlek op je shirt! 1 april!‘
‘Hey, je veter is los. 1 april!‘
‘Pas op voor die bananenschil, meester. 1 april!‘
En natuurlijk … neem eens een slok van je koffie! Arghhh ZOUT … en 1 april!
Dit jaar was het natuurlijk niet anders … of toch?
‘… en Kannekens krijgt de bal van Krol. Passeert Larossa in één vloeiende beweging. Hij laat Passarella als aan de grond genageld staan. Het veld ligt open. De pass naar Rensenbrink, het wordt een één tweetje … Kannekens legt aan en …. JAAAAH … 1-2! Vlak voor tijd! Dit kan niet meer mis gaan, mensen. Vier jaar na het debacle van ’74 in München gaat het ze toch lukken, Oranje wordt wereldkampioen, door een schitterend doelpunt van ….’
‘Wilco, Wilco, WILCO … wakker worden, je moet naar school!’
Het is alweer een behoorlijk tijd geleden dat ik heb bericht over mijn uitdagingen. Dat wil echter niet zeggen dat er niks gebeurt. Ik ben gewoon alleen te lui / moe / laks / druk / lamlendig / zielig / vergeetachtig * (* doorhalen wat niet van toepassing is) om iets op digitaal papier te zetten. Maar op deze druilerige zondagochtend kan ik echt niks anders bedenken om te doen en ik ben ook wel door mijn smoezen heen. Vooruit dan maar!
Eigenlijk heb ik een ontzettend gaaf nieuwtje te vertellen, maar dat bewaar ik tot het laatst, zodat jullie je wel door dit stukje heen moeten worstelen! Pak er een kopje koffie bij zou ik zeggen … dat doe ik ook. Wel zonder suiker natuurlijk!
Eet een week geen chocolade. Op het moment dat ik deze challenge verzin, weet ik eigenlijk al wel dat het lastig zal worden. Ik heb er in mijn overzicht niet voor niets ‘aarggghh’ achter geschreven. Maar goed, ik vind dat mijn challenges voor Right To Play niet alleen maar heel ‘makkelijk’ moeten zijn, dus staat hij ertussen! Mensen die geen last hebben van een chocoladeverslaving, zoals ik, begrijpen waarschijnlijk niet wat hier moeilijk aan is. Maar geloof me, dit is één van de lastigste uitdagingen voor me.
Fris en fruitig spring ik om drie uur ’s nachts uit m’n bed, als de wekker op die afgesproken tijd afgaat. Vandaag ga ik Friesland veroveren! Sinds 1912 wordt de tocht der tochten georganiseerd. Ik bedoel niet de die op ’t bevroren water, maar de tocht over het land. Ruim tweehonderddertig kilometer op de fiets langs Friese wateren en door alve Fryske stêden.
Het is zes uur als de wekker gaat. Ik ben de avond ervoor extra vroeg naar bed gegaan, maar toch draai ik me nog even om. Vandaag is het de dag van de (halve) marathon en ik kan elke minuut rust gebruiken. Die rust past perfect in de rest van mijn voorbereidingen. Zoals de trouwe volgers van mijn blog weten, hou ik er -als het om halve marathons gaat- een bijzondere aanpak op na. De maanden voorafgaand aan zo’n grote loop, doe ik zo weinig mogelijk te voet, mijn vochtgehalte houd ik op peil met veel koffie drinken en ik volg een streng koolhydraatrijk dieet met als belangrijkste ingrediënt: chocolade.
Wilco's Charity Challenge 