Ik schrijf dit blogje vanuit mijn hotelkamer op mijn telefoon. Waarom? Omdat er geen leven meer te krijgen is in mijn oude laptopje. Dus deze keer geen gelikte layout, maar gewoon platte tekst. Ik had graag mijn weekverslag willen schrijven nu, maar daar wacht ik mee tot ik veilig en wel thuis ben.
Voor de de mensen die principieel geen Facebook of twitteraccount hebben, zal ik even kort uitleggen waarom ik vanaf zaterdag in een hotel in Drenthe zit. Ik ben namelijk bezig om mijn meest prestigieuze challenge af te ronden.
Vorig jaar oktober verzon ik dat het wel leuk zou zijn om in elke provincie een tocht te fietsen van 100 km. Ik was al aardig op weg tot mijn actie ineens wat meer aandacht kreeg van verschillende media. Op een onbewaakt moment verzon ik dat ik deze challenge best kon upgraden naar een tocht van 200 km in elke provincie. Ik had toen immers nog geen baan en tijd genoeg.
Dus in februari fietste ik mijn eerste tochtje door mijn eigen Brabant. Zeeland, Utrecht en nog wat provincies volgden. Ik had geen haast, dus met gemiddeld één tocht per vier weken leek er niets aan de hand, totdat …
Ik in april fulltime voor de klas ging. Geweldig natuurlijk, maar ik kon nu alleen nog maar in het weekend fietsen. Uiteindelijk lukte het me om zeven provincies te fietsen in zeven maanden. Met nog vijf weken op de teller moesten er dus vijf afgeraffeld worden.
Elke week een tocht was logistiek onmogelijk, dus dan maar de ultieme uitdaging. Nog twee voor de herfstvakantie en dan … Drie tochten in drie dagen.
Best leuk verzonnen hoor. Tweehonderd kilometer lijkt op papier goed te doen. En als tweehonderd kan, waarom dan niet drie keer tweehonderd. Nou goed, om een lang verhaal kort te maken, ik heb gisteren Overijssel gedaan en vandaag Drenthe. Morgen de laatste … Groningen.
Of het allemaal lukt? Ja joh, gelukkig regent het, stel je voor dat het droog zou zijn. En ik heb tot nu toe maar één lekke band gehad en een slag in mijn achterwiel. Ik zal jullie de details over mijn zitvlak en de directe omgeving daarvan besparen!
Wat ik wil? Ik hoop dat Groningen vannacht door een aardbeving van de kaart geveegd wordt, dan ben ik klaar! Maar zoveel geluk zal ik wel niet hebben, dus vreet ik elke koolhydraat die hier los ligt op. En geloof me, dat zijn er nogal wat.
Als iemand nog wat epo heeft liggen ergens, hou ik me aanbevolen! Andere stimulerende middelen mogen natuurlijk ook, alleen viagra sla ik even over, dat fietst echt lastig!
Ik ga eens kijken of het me lukt on dit via mijn telefoon te plaatsen. Daarna is het bedtijd! Wish me luck! En aanmoedigen mag … Ik start en eindig in het pittoreske Glimmen. Dat leuk me een leuke plaatsnaam om trots mijn laatste tocht te eindigen!
Groeten Wilco
Respect voor je inzet! En succes!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankje Margo! Nog maar 200 en dan klaar!
LikeGeliked door 1 persoon
Die laatste gaan ook nog lukken! Zet hem op. Volgens mij komt het woordje “opgeven” ook niet in jouw vocabulaire voor😀👍🚴
LikeGeliked door 1 persoon
Nee … Das geen optie!
LikeLike
Staat er goed op
LikeGeliked door 1 persoon
Heb het hele weekend aan je gedacht, nou ja, in ieder geval een groot deel van het weekend. Succes morgen en ga glimmend van trots naar huis.😍😘
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop dat ik t ga halen mam x
LikeLike
De laatste loodjes maar dan even genieten met je gezin.Geweldig hoe die je steunen .
LikeGeliked door 1 persoon
Als we dit schrijven ben je (hoogstwaarschijnlijk) al ergens in Groningen aan het trappen.
Nog “even” volhouden!
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt … Nog 150 km en dan klaar!
LikeLike
Hahahahahaha, wat schrijf je toch hilarisch!!! Chapeau voor je reuze inspanning!! Het zou eens niet moeten regenen, stel je voor 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Maar vandaag was het droog, Myriam. De zon scheen zelfs! Missie volbracht. Ruim 600 kilometer verdeeld over drie provincies. Alle twaalf provincies gehad nu. Woonde ik maar in België, dan had ik het met die uitdaging makkelijker gehad! 😉
LikeGeliked door 1 persoon