dinsdag 9 juni 2015
Lieve Ria,
Normaal gebruik ik deze ruimte om blogjes te publiceren, maar vandaag schrijf ik een brief die speciaal voor jou is. We kennen elkaar uit de flat waarin we wonen. Jij woont er veel langer dan ik en hebt mensen zien gaan en komen. Al jarenlang zet jij je onbaatzuchtig in voor de bewoners van de flat. De Vereniging Van Eigenaren leunt op jouw inzet. Als er wat aan de hand is, sta je meteen klaar om -desnoods eigenhandig- de problemen de wereld uit te helpen.
De digitale inkt van mijn blogje ‘Het regent bijna nooit’ is nog niet opgedroogd, of ik word woensdagavond 3 juni geconfronteerd met mijn eigen blinde vlekken. Het zou voor mij het makkelijkste zijn, om dit onderwerp links te laten liggen. Maar het heeft mijn ogen teveel geopend, om er niets mee te doen. Dus na een korte introductie ga ik toch maar met de figuurlijke billen bloot.
‘Olympische grootheden passioneel verbonden met kinderrecht’
Eenmaal terug in het frisse en bewolkte Nederland -wat wennen zomerse temperaturen toch snel zeg- is het tijd om de balans van deze week op te maken. De afgelopen dagen heb ik een beetje in een cocon geleefd en ben daarom nauwelijks toegekomen aan ‘aardse zaken’ zoals weblogs van anderen lezen, mails checken en Trivia Crack op mijn telefoon spelen. Daardoor kon het gebeuren dat Bibianne, Denis en Evelien zomaar -zonder enige tegenstand- spelletjes hebben gewonnen van me! Gefeliciteerd hoor, hebben jullie ook een goede week! 🙂
Een paar blogjes terug had ik jullie beloofd, om ook mijn -inmiddels derde- radio interview te posten. Ik heb het mp3’tje dit weekend van ‘de mannen van de radio’ ontvangen. Voor diegene die niet genoeg kunnen krijgen van mijn ‘zachte g’, het gestotter met ‘Uhh’tjes’ en het rap ratelen is hier het resultaat.
Natuurlijk is het leuk om door middel van wat uitdagingen de naamsbekendheid van Right To Play te vergroten. Maar weet je wat nog veel leuker is? Ontzettend veel geld bij elkaar sprokkelen voor dit goede doel.
Toen ik als vrijwilliger ging werken voor Right To Play, wilde ik natuurlijk zelf het goede voorbeeld geven en donateur worden. Dat zou kunnen voor een vast bedrag per maand, maar ik vond het leuker, om het wat spannender te maken voor mezelf. Daarom verzon ik 52 uitdagingen en bedacht een super ingewikkeld ‘betaalsysteem’. Wekelijks betaal ik voor elke uitdaging die ik haal een klein bedrag. Maar als ik faal, betaal ik een veel groter bedrag aan Right To Play.
Exact drie maanden geleden zet ik in mijn digitale agenda een kruis door het weekend van 28 en 29 maart 2015. Het is dan nog hartje winter en ben net glibberend naar Apeldoorn gereden om daar voor Right To Play aanwezig te zijn bij het NK baanwielrennen. Op de eerste dag van dat evenement ontmoet ik een andere vrijwilliger die me vertelt, dat ze uit Rotterdam komt en als organisator van het International Erasmus Volley Tournament best kan regelen dat Right To Play ook daar als goed doel aanwezig kan zijn.
Op zondagochtend 15 maart gaat om zeven uur de wekker. Vandaag mag ik naar Noord-Holland, om daar bij de nationale honk- en softbal clinic Right To Play onder de aandacht te brengen. Mijn ochtendritueel is nooit heel spectaculair -douchen, aankleden en eten- dus om tien voor half acht zit ik in de auto. Ik toets Nieuw-Vennep in op mijn telefoon en kom tot de ontdekking dat dit kleine, vierkant afgebakend Nederland onder Hoofddorp en dus de rook van Schiphol ligt.
Het is woensdag 18 februari tegen het einde van de ochtend. Ik bestel twee koffie bij café De Waal in het centrum van Vlaardingen. Tegenover me zit een journaliste. Ik schat Lisa voor in de twintig. De dag ervoor had ze me gebeld, terwijl ik op mijn fiets tegen de wind in aan het ploeteren was tussen Gouda en Bodegraven. ‘Ik wil graag een interview met u houden over uw challenges voor in het Algemeen Dagblad.’, zei ze met een Belgische tongval. Ik kon mijn fiets met moeite de zachte berm insturen, waar ik abrupt tot stilstand kwam. Met mijn schoenen in de modder, maakte ik een afspraak voor de volgende dag. Lees verder
Ik geef het toe, ik ben erg gevoelig voor complottheorieën. Zo geloof ik, dat er meer dan een kern van waarheid zit in de film ‘Conspiracy Theory’ met Mel Gibson. Maar ook documentaires over de moord op JFK, Nine Eleven, de Da Vinci Code, Roswell, Illuminati, Area 51 … Eigenlijk ben ik direct geneigd om in de samenzweringen te geloven en moet ik overtuigd worden van het tegendeel.
Sinds vandaag is er een nieuwe theorie bijgekomen en ben ik ervan overtuigd, dat alle Friezen in een geheim genootschap zitten met maar één doel: onafhankelijk worden van Nederland! Wellicht komt dit als een schok, maar ik zal het proberen toe te lichten.
Wilco's Charity Challenge 