Ieder zijn droom

De Coolsingel ligt er nog verlaten bij als ik om half acht ’s morgens de metro uitstap. Natuurlijk ben ik veel te vroeg. Moet ik dat opnieuw uitleggen? Ik ben iemand die liever twee uur te vroeg is, dan één minuut te laat. Het voordeel daarvan is, dat je geen horloge hoeft te dragen, omdat je de tijd hebt. Ik drentel langs de startlijn en zie beveiligers geïnstrueerd worden door de politie. Kort daarna controleren ze de openbare toiletten op verdachte pakketjes. Gelukkig voor de beveiliging had ik vanmorgen mijn ‘verdacht pakketje’ al thuis achtergelaten … maar alsnog een shitbaantje lijkt mij.

Een schrikkeljaar geleden liep ik hier mijn tweede halve marathon in iets meer dan één uur en vijftig minuten … en dát haast ongetraind. Na mijn debuut in Egmond aan Zee zeiden mijn achillespezen dat het verstandiger was, om een andere hobby te zoeken. Maar omdat die pezen een kleine 190 cm van mijn oren verwijderd zijn, wilde ik er niet naar luisteren. Ik weet nog precies wat ik dacht, toen ik op de Coolsingel de finishlijn passeerde …

BOEMMM 

What the F*..?!

Een aanslag?

IMG_9896 Lees verder

Helden uit het verleden

Vijf voor half vier word ik wakker. Mijn biologisch klokje zorgt ervoor dat ik driehonderd tellen de tijd heb om ervoor te zorgen dat de rest van de familie zich niet het apenzuur schrikt van mijn wekker. Vandaag fiets ik namelijk de Gerrie Knetemann Classic. Een toerrit van 160 kilometer ter nagedachtenis van één van Neerlands grootste wielrenners. Om mijn held uit het verleden iets meer eer te bewijzen en de geldteller voor Right To Play op te schroeven, kies ik ervoor om niet met de auto, maar met de fiets naar Amsterdam te gaan.

IMG_5623
Lees verder