Een inkijkje in m’n verleden. 230 kilometer door het Brabantse land op een zonnige :), winderige 😦 dag.
groet, Wilco
Brabant … in beelden
4
Categorie archief: Challenge
Route door mijn verleden
Eigenlijk had ik mijn eerste provincietocht op zaterdag gepland, maar omdat het vrijdag iets zonniger is dan zaterdag, ga ik morgen al aan mijn eerste grote rit van challenge 19 beginnen. Diegenen die me trouw volgen, weten dat ik in elke provincie van ons land een tocht van minimaal 200 kilometer ga fietsen. Het leek me het meest logisch om met Brabant te beginnen, omdat ik daar immers geboren en (deels) getogen ben.
Dit delen:
SH*T!
Nog een laatste check: de broodtrommels zitten in de tas, twee opgepoetste appeltjes, want het is fruitdag, bij Sibe z’n gymkleren, bij Jelle zijn huiswerkmap en natuurlijk sleutels en een telefoon. Sibe heeft zijn kleren goed aan, Jelle redelijk. Ik weet niet wat dat is met zijn broekzakken, maar die kruipen bij hem altijd binnenste buiten en omhoog. Ik vertel hem dat hij zo net een olifantje lijkt; twee oren aan de zijkant en een slurfje voorop, maar dat deert hem niks. Bij Sibe zitten er nog wat witte vegen op z’n wang, dus hij heeft een poging gedaan zijn tanden te poetsen. De haren allebei in een kuif vandaag, want dat gaat het snelst. Terwijl zij hun schoenen aantrekken en jassen aandoen, check ik mijn tas. Zes krentenbollen, vier muesli repen, twee gevulde bidons met water, twee extra binnenbanden, mijn telefoon, gps, geld, sleutels, externe oplader … we kunnen de deur uit. Lees verder
Dit delen:
Mens sana in corpore sano
Bekende grote filosofen als Plato en Aristoteles speculeerden over een menselijke ziel die voor intelligentie zou zorgen en die gescheiden was van het lichaam; het dualisme. Descartes verfijnde hun denken en beschreef hoe de input van alle zintuigen samenkomen in de epifyse; de plek waar de hersenen en de geest elkaar zouden raken. In dit ‘epistel’ geen wetenschappelijk onderbouwd verhaal, maar gewoon wat losse flarden die de oude, dualistische denkers in ieder geval geen ongelijk geven.
Dit delen:
Lees dit niet … geheim/classified!
Dit blogje is alleen bestemd voor mensen, die van mij persoonlijk bericht hebben gekregen om het te lezen. Als je dat bericht niet gekregen hebt, lees het dan niet!
Dit delen:
Neerlands hoop in bange dagen
Ik geef het toe, ik ben erg gevoelig voor complottheorieën. Zo geloof ik, dat er meer dan een kern van waarheid zit in de film ‘Conspiracy Theory’ met Mel Gibson. Maar ook documentaires over de moord op JFK, Nine Eleven, de Da Vinci Code, Roswell, Illuminati, Area 51 … Eigenlijk ben ik direct geneigd om in de samenzweringen te geloven en moet ik overtuigd worden van het tegendeel.
Sinds vandaag is er een nieuwe theorie bijgekomen en ben ik ervan overtuigd, dat alle Friezen in een geheim genootschap zitten met maar één doel: onafhankelijk worden van Nederland! Wellicht komt dit als een schok, maar ik zal het proberen toe te lichten.
Dit delen:
New rules please!
Is het toegestaan om tijdens het spel de regels te veranderen?
Je zou zeggen van niet, tot je tegen één van mijn kinderen een potje hebt gedamd. Dat begint al met het opstellen van de stenen. Bij een ‘normaal spel’ plaats je twintig stenen op de donker gekleurde vakjes. Bij de kinderversie die wij hebben, speel je met twaalf stenen. Althans, als je de beschikking hebt over twaalf stenen. Want in de Bermuda driehoek van ons huis verdwijnen voorwerpen op miraculeuze wijze. Je zou in zo’n geval zeggen, dat je het kunt aanvullen met dropjes en/of pepermuntjes. Maar omdat onze zoons exact weten dat er meer witte stenen zijn, mag ik altijd met zwart beginnen. Waarbij ze me nog aanmoedigen met de gevleugelde woorden: ‘Wit begint, zwart wint … echt niet!’
Dit delen:
Don Quijote dela Mancha
Voor de tweede keer deze week waag ik me aan een blog met een vleugje Spanje. Schrik niet, ik zal geen woorden meer in het Spaans vertalen. Mijn moeder, die na een een paar glaasjes Rioja vloeiend en vooral ook vloeibaar Spaans praat, had me gewezen op enkele vertalingen die een nogal Freudiaans karakter hadden. Dus laat ik eens een wijze oude man zijn en voor deze ene keer naar m’n moeder luisteren. Lees verder
Dit delen:
Ik ben toch zeker Sinterklaas niet …
Ondanks dat het leven en mijn jaar al vol met uitdagingen zit, kwam er vorige week toch nog een verrassing om de hoek kijken, die ik niet aan mijn neus voorbij kon laten gaan. Want noem het toeval of niet, maar deze tekst werd me toegestuurd via Facebook:
Dit delen:
Durven en doen!
“Kinderen hebben sinds 1989 het recht op spelen … dus spelen jullie!”, met die woorden joeg ik vanmorgen mijn jongens (ruim een half uur voor de zoemer ging) met een bal het schoolplein op. Ze vinden voetballen heerlijk en waren al lang blij, dat ik geen kus op het plein gaf waar al hun vrienden bij stonden! Dat is namelijk echt voor schut, als je 6 of 10 jaar bent. Dus was het geen enkel probleem dat ze wat eerder waren.
Ik had om negen uur een afspraak op het kantoor van Right To Play en voelde me enigszins opgejaagd. Maar gelukkig was het niet druk op de weg en met het zonnetje dat vrolijk doorbrak in de Hofstad en de opbeurende spandoeken, werd ik al snel rustig. Natuurlijk was ik ruim op tijd in Den Haag. Iets wat overigens niet iedereen kon zeggen, want het was nog behoorlijk donker in ’t Torentje. Maar Mark zal wel flexibele werktijden hebben, net als ik. Lees verder
Wilco's Charity Challenge 