Ondanks dat het leven en mijn jaar al vol met uitdagingen zit, kwam er vorige week toch nog een verrassing om de hoek kijken, die ik niet aan mijn neus voorbij kon laten gaan. Want noem het toeval of niet, maar deze tekst werd me toegestuurd via Facebook:

Pay it forward it is!
Na al de narigheid die heeft plaatsgevonden en nog steeds plaatsvindt, hebben we positiviteit nodig. Veel positiviteit. De eerste vijf mensen die op deze status reageren met ‘Ik doe mee’ krijgen van mij ergens in dit jaar, op een onverwacht moment, een verrassing. Het kan van alles zijn; een boek, een kaartje, iets zelfgemaakt, gewoon een verrassing! Het zal totaal onverwacht komen, zonder waarschuwing, en wanneer ik in de stemming ben of iets vind waarvan ik denk dat ik je er blij mee kan maken.
Doe je mee? Dan wordt verwacht dat jij hetzelfde doet. Je krijgt van mij een berichtje met deze tekst, zodat je die kunt kopiëren en plakken op je eigen tijdlijn (niet delen!). Zo spreidt het zich vanzelf uit (pay it forward); meer aardige dingen doen voor elkaar, elkaar laten lachen en laten weten dat we aan elkaar denken.
Zo maken we samen van 2015 een positief jaar!

Het hele idee van mijn challenges is gebaseerd op de film (en boek) Pay it Forward. In beweging komen voor anderen en iets goeds/leuks voor hen doen. Met als enige voorwaarde dat zij het ook voor een paar anderen gaan doen. Zo krijg je heel snel een positieve olievlek en een hoop lachende gezichten. Het stond dan wel niet op mijn lijstje met uitdagingen … Maar hey, ik bepaal lekker zelf of er nog ruimte is voor meer. Bovendien heb ik nooit leuzes geroepen als: ‘Vol is vol!’, dus … Pay it Forward it is!

Al heel snel had ik de vijf likes te pakken en omdat ik niet makkelijk ‘Nee’ kan zeggen, had ik er uiteindelijk zelfs acht! Daarna ben ik wat gaan puzzelen. Hoe kan ik een lach op het gezicht toveren van degene die ik wil gaan verrassen? Gelukkig zijn door de sociale media van tegenwoordig nog maar weinig dingen waar je niet achter kunt komen. Dus als ik iemand, die zelf graag plaagt, veel berichtjes zie schrijven over uitslapen, heerlijk relaxen en niks doen … dan plaag ik die graag terug met een wekker die ervandoor gaat als hij afgaat. Ik hoor jullie denken: ‘Da’s niet echt vriendelijk toch?’ Maar daarin vergis je je, doordat deze persoon nu eerder wakker is, heeft ze nog meer tijd om anderen te plagen!

Toen dat eerste cadeautje in mijn mandje zat, ging de rest snel. Van Loesje kalenders en planners, via gelukskaarten, lekkere douchedingen en familiespelletjes naar winterdingen voor een nieuwe auto en blog schrijfspullen …  Toen ik zo bezig was, bedacht ik me dat ik er natuurlijk wel een uitdaging aan vast kon koppelen. Ik moet namelijk voor mijn challenges 12 kaartjes sturen. Dus als ik er nou een kaartje bij deed … zonder al teveel tekst hahaha … dan zette ik daar ook een stap in de goede richting. Zo gezegd … zo gedaan.

Ondertussen had ik me ook wel bedacht dat ik waarschijnlijk meer dan een tank benzine moest wegrijden om alles te bezorgen. Maar de benzineprijs heeft in jaren niet zo laag gestaan, dus dat was geen reden om het niet te doen. Bovendien had ik ondertussen al echt dat ‘Sinterklaasgevoel’. Dus was mijn idee om de verrassing op de stoep te leggen of aan de deur te hangen, aan te bellen en dan heel hard weg te rennen en rijden en op een afstandje gluren hoe het wordt ontvangen. Omdat ik me kon voorstellen dat mensen overmand zouden worden door emoties, door zoiets verrassends, heb ik er bij iedereen ook maar een zakje Fisherman’s Friends in gedaan :).

Gisteren ben ik vanuit Vlaardingen naar Schiedam gereden om Ilse te verrassen met een cadeautje waardoor ze op een vrolijke manier alles kan plannen in hun drukke leven. Daarna door naar Berkel om mijn ‘plaagcadeautje’ op de Stoep te leggen bij de Van der Stoepjes. Van Berkel naar Hellevoetsluis om een boekje vol positieve gedachten bij Gelske door de bus te duwen en Kristel en familie te verrassen met spelletjes voor het hele gezin. Bij Thirza was het wat lastiger. Het cadeautje was te groot voor de brievenbus en om bij haar appartement te komen, moest ik aanbellen. Dan maar even jokken dat ik van Zalando was. Ik verwachtte nog een gilletje, maar die kwam niet (kun je nagaan hoe vaak die man van Zalando daar komt!). Toen ik op de vierde etage was, stond de deur gelukkig niet open dus … alsnog cadeautje op de grond, aanbellen en wegrennen. Hahahaha, het voelde net als belletje trekken.

Daarna snel door naar Brielle om Marieke te verrassen. Helaas was ze er niet, het huis was helemaal donker. Dan maar een goed plekje vinden om het cadeautje (droog) te verstoppen en een berichtje sturen dat ze kan gaan zoeken. Bleek dat ze op haar vrije avond lekker was gaan shoppen en door dat berichtje helemaal onrustig werd … hahahaha. Het is zo heerlijk om te plagen!

Vanmorgen begon ik aan mijn eerste wereldreis. Op naar Heerhugowaard om Kim te verrassen. Na anderhalf uur rijden kwam ik voor een potdicht huis. Ik voelde me nog steeds de ‘Goed(schijn)heiligman’ dus cadeautje aan de deurklink … aanbellen en snel verderop in de auto kruipen. Helaas ging de deur niet open. Nou ja dat kan gebeuren, dus maar weer een berichtje sturen. Daarna maar even boodschappen gedaan bij de buurtsuper, want ik had weer eens zin in chocolade. Op de terugweg naar huis, zag ik dat het cadeautje van de deurklink af was… Zou toch niet gepikt zijn he? Maar gelukkig had ze het zelf al gevonden.

Ik heb nog een reis te gaan, maar die is naar het andere eind van de wereld. Helemaal naar Zwolle. Daar wacht ik mee tot de persoon dit blogje vergeten is en het lekker weer is om te fietsen in de mooiste fietsprovincie van Nederland.

Vandaag mag ik trouwens nog een keer een ‘cadeautje’ weggeven, door mijn behaalde opdrachten deze week (waaronder meer dan 30 kilometer rennen … 55,03 km om precies te zijn!) mag ik 18,95 Euro overmaken naar Right To Play. Voor de details verwijs ik naar de tussenstand. En dan hou ik op met Sinterklaas spelen, want hoewel ik nog steeds op zoek ben naar een leuke baan … ik zoek niet iets met leiding geven!

groet, Wilco