Eigenlijk had ik mijn eerste provincietocht op zaterdag gepland, maar omdat het vrijdag iets zonniger is dan zaterdag, ga ik morgen al aan mijn eerste grote rit van challenge 19 beginnen. Diegenen die me trouw volgen, weten dat ik in elke provincie van ons land een tocht van minimaal 200 kilometer ga fietsen. Het leek me het meest logisch om met Brabant te beginnen, omdat ik daar immers geboren en (deels) getogen ben.
Het is niet de eerste keer dat ik me druk maak over de rol die journalisten en media spelen, maar vandaag ben ik zelf het ‘slachtoffer’ geworden. Op pagina 3 van Dichtbij (editie Waterweg; 25-2-2015) staat een artikel over mijn actie. Althans, daar ging het telefonisch interview over, dat ik afgelopen maandag had met de betreffende verslaggever.
Vanaf woensdag is er een aantal dagen een radio interview te horen op Omroep Vlaardingen. Het onderstaande interview is de eerste in een reeks. Ik mag tot het einde van mijn actie elke maand terugkomen in de studio, om over de vorderingen van mijn actie te vertellen. Ik hoop met meer ervaring wat minder snel te praten en natuurlijk … minder “Uhh” te zeggen.
groet, Wilco
‘Eindelijk, de winter poetst de plaat’
Toen ik in de zesde klas van de lagere school zat -ja, ik ben van voor ‘de wet van het basisonderwijs’- had ik de bovenstaande zin zeker vertaald met: ‘Spring eens in de lucht!’ We hadden nog niet verplicht Engels op school en nog nooit van Louis Van Gaal gehoord, maar kenden al wel de woordgrapjes. Zo van: Er kwam een Nederlander met het vliegtuig aan in Engeland, lazert hij van boven naar beneden van de vliegtuigtrap. Vraagt een Engelse stewardess aan de man: ‘How do you feel?’ Antwoordt de man met: ‘Plat op mijn bek trut, dat zag je toch?’ Flauw, ik weet het, maar ik kan me nog wel herinneren dat ik erom in een deuk lag.
Gisteren was er een item bij het NOS journaal, dat TV bedrijven op YouTube-sterren azen. Omdat de jeugd van tegenwoordig geen TV meer kijkt, is er klaarblijkelijk meer geld te verdienen met figuren als Enzo Knol. En het is echt zo, mijn twee zoons zijn idolaat van hem en kijken dagelijks naar zijn Vlogs. Toen ik zes jaar oud was, wilde ik gewoon nog astronaut worden. Het is dat André me voor was trouwens, anders had ik die droom zeker waargemaakt. Maar vraag je aan Sibe wat hij wil worden als hij groot is, dan antwoordt hij met ‘Joewtjoeper’!
Het is woensdag 18 februari tegen het einde van de ochtend. Ik bestel twee koffie bij café De Waal in het centrum van Vlaardingen. Tegenover me zit een journaliste. Ik schat Lisa voor in de twintig. De dag ervoor had ze me gebeld, terwijl ik op mijn fiets tegen de wind in aan het ploeteren was tussen Gouda en Bodegraven. ‘Ik wil graag een interview met u houden over uw challenges voor in het Algemeen Dagblad.’, zei ze met een Belgische tongval. Ik kon mijn fiets met moeite de zachte berm insturen, waar ik abrupt tot stilstand kwam. Met mijn schoenen in de modder, maakte ik een afspraak voor de volgende dag. Lees verder
Ze zijn er in verschillende categorieën, Bekende Vlaardingers (BV’ers). Om een eerste grove schifting te maken hebben we dode en levende BV’ers. De allerbekendste dode Vlaardinger werd in 2002 opgegraven. In het stadshart ontdekten archeologen de resten van een Middeleeuwse man. Na het trekken van wat tanden en geavanceerd DNA onderzoek bleek dat een oude tandarts in ruste, Eduard Zuiderent, verwant was aan deze ruim duizend jaar oude Vlaardinger. Als ik goed naar de reconstructie kijk, ben ik blij dat ik in Brabant geboren ben.
Wilco's Charity Challenge 