Of we nu in dat smerige water zwemmen, op een plankje staan, of in een bootje zitten, die baai ligt er voor maar één reden: goud ophalen voor Nederland.
Marit moest er een dagje voor wachten … stilte voor de storm heet dat, maar ook voor haar is er goud.
Wat een bijzonder moment vandaag in het smerige water van de baai van Rio. Acht jaar na Maarten van der Weijden en vierentwintig uur na Sharon van Rouwendaal, wint Nederland wéér een gouden plak in het open water! Dit keer was het de beurt aan Ferry Weertman.
Het is dat er geen medailles worden gegeven voor prestaties die worden bewerkstelligd door sporters in combinatie met hun commentatoren.
We kennen natuurlijk de onvergetelijke duo’s: Zoetemelk-Koomen, Bergkamp-Van Gelder, Timmer(tje)-Snoeks en Zonderland-Van Zetten.
Maar er komt wat mij betreft een nieuw gouden duo bij. Wevers-Van Zetten staat vanaf vandaag in mijn geheugen gegrift.
Als ik met mijn jongens in het zwembad een wedstrijdje doe, dan houd ik de borstcrawl precies drie slagen vol. Daarna schakel ik over naar een soepele schoolslag en meestal heb ik dan aan het einde van het baantje (in de breedte van het bad natuurlijk) genoeg tijd over om op adem te zijn als Jelle en Sibe aantikken.
Pedagogisch gezien is het natuurlijk véél beter om er een spannende strijd van te maken en ze op het laatst net te laten winnen. Maar … als ik langzamer zwem, zak ik naar de bodem. Ik heb er gewoon geen talent voor.
Zondag 14 augustus 2016, 18.00 uur.
Precies 8 jaar geleden werd Sibe geboren. Maar vandaag op zijn verjaardag vieren we ook de gouden medaille van Dorian van Rijsselberghe.
Ik zal niet zeggen dat ik het altijd al in haar zag!
…
Ach, kan mij het schelen
…
Elis Ligtlee … Ik WIST het!
Ik vreesde al dat er een moment zou komen, dat ik een ode moest brengen aan atleten die een sport beoefenen waar ik de ballen verstand van heb. Ondanks het feit dat mijn schoonvader (volgens eigen overlevering) in zijn studententijd de wilde wateren rond Delft eigenhandig vlak trok, moet ik bekennen dat roeien zo’n sport is.
Maar, met een tweede gouden medaille in de pocket voor Nederland, doe ik het graag en ga ik mijn uiterste best doen om Ilse en Maaike op gepaste wijze te eren.
Lees verder
Uitdaging 50 ‘verplicht’ me een ode te schrijven aan iedere sporter, of ploeg die tijdens de Olympische Spelen van Rio een gouden medaille haalt.
De eerste ode is voor Anna en Annemiek … en een beetje voor Emma Johansson.
Lieve vrienden, familie, kinderen uit mijn klasje, trouwe volgers, incidentele bezoekers, verdwaalde surfers en nieuwsgierige aagjes. Veel te lang heb ik niets geschreven. Veel te lang ben ik niet heel bewust een spectaculaire uitdaging aangegaan. Veel te lang ook staat mijn fiets ‘werkeloos’ in de schuur. Maar dat alles had een reden. De afgelopen maanden ben ik namelijk in mijn ‘vrije’ uurtjes vooral bezig geweest met het solliciteren naar een nieuwe baan.
Ik heb een fantastisch jaar achter de rug met groep zeven van de Stephanusschool in Schiebroek. Het zijn echt de allerliefste kinderen van de hele wereld, met veel potentie, die ik met een gerust hart allemaal naar groep acht gestuurd heb.
Tegelijkertijd heb ik nagedacht, gevoeld, gepiekerd, gemopperd en uiteindelijk een beslissing genomen.
Het is maandag 25 april, vandaag hoef ik niet naar school, want het is meivakantie. Wat? Ja, de meivakantie start dit jaar in april. Vraag me niet naar de logica ervan, want die is er niet. Moeder natuur is het er trouwens ook niet mee eens en besluit om wat hagel- en sneeuwbuien los te laten boven ons landje.
Ik puf en steun terwijl ik de koffers naar beneden draag. Kl#te spierpijn! Gisteren fietste ik de Gran Fondo Rosa, een voorjaarsklassieker (!) over het parcours van de Giro d’Italia die binnenkort in Nederland start. Eigenlijk wilde ik de 210 kilometer fietsen, maar na sneeuw, hagel, gure wind en een bijzondere aanval van acute tegenzin, besloot ik de route in te korten. Dat soort acties zijn eigenlijk niks voor mij, maar ik kon (lees: wilde) echt geen meter verder fietsen. En nu, bij de start van een midweekje Valkenburg, heb ik dus een extra reden om eens ongeremd te mopperen!
Wilco's Charity Challenge 