Wat een bijzonder moment vandaag in het smerige water van de baai van Rio. Acht jaar na Maarten van der Weijden en vierentwintig uur na Sharon van Rouwendaal, wint Nederland wéér een gouden plak in het open water! Dit keer was het de beurt aan Ferry Weertman.

Ferry Weertman, eerlijk gezegd kende ik je nog niet voor vandaag. Maar na deze ‘super tuesday’ is dat voorgoed anders.

Ferry zwemt. Ferry zwemt snel, heel snel … net als zijn vriendinnetje trouwens.

Die kende ik echter al wel. Ik ben er van overtuigd dat heel veel mensen het vriendinnetje van Ferry kennen. Dat is namelijk de vrouw die vier jaar geleden onze koningin van de Spelen werd. Door haar zet ik nog wel eens ons volkslied met de verkeerde woorden in. In plaats van Wilhelmus van Nassouwe, zing ik dan … Ranomi Kromowidjojo, ben ick van Duytschen Bloedt.

Het is lastig als je als ‘stelletje’ meedoet aan de Olympische Spelen. Zeker als de een wél en de ander níet wint. Daar kan Edith Bosch ons alles over vertellen.

Maar het bijzondere is, dat Ranomi een specialist is op de kortste afstand van deze Spelen en haar gouden vriendje een specialist op de langste afstand.

En het wordt helemaal bijzonder, dat Ranomi het goud mist op een paar honderdsten van een seconde over 50 meter en Ferry … goud wint … met nagenoeg hetzelfde tijdsverschil!

Daar moet je wel tweehonderd keer verder voor zwemmen dan je vriendinnetje, maar dan heb je hem wel!

Ferry ‘very fast’ Weertman, je bent het waard man! Eindelijk kun je wat tegenwicht bieden aan je gouden vriendinnetje en ligt er vanaf vandaag op jouw nachtkastje ook een gouden plak!

groet, Wilco