Na twee dagen ondergedompeld te zijn geweest in Brabantse hartelijkheid en gastvrijheid zit ik nu, onder de rook van Pernis, vol adrenaline achter mijn laptop. De klok vertelt me, dat het duizend keer verstandiger is, om naar bed te gaan, maar ik kan toch nog niet slapen … nee, ik wil nog niet slapen. Het is nog niet af, nog niet rond … en zolang die cirkel niet getekend is, doe ik toch geen oog dicht. Dus al wordt het drie uur vannacht, deze blog moet geschreven worden!

Ik vond het vroeger als boefje van een jaar of elf al best interessant om vuurtjes te ‘stoken’, zo noemden wij dat in Breda. Dat heeft in de jaren tachtig van de vorige eeuw nog wel eens wat bosjes gekost bij een slootje in de Haagse Beemden (in die tijd een nieuwbouwwijk). Mijn ouders voedden mij Katholiek op, dus ik vond dat ze niet zo moeilijk moesten doen over wat ‘brandende braamstruiken’, maar helaas dachten zij daar toen anders over. Het was wel een wijze les hoor, want toen ik doorhad hoe snel ‘fikkie stoken’ veranderde in een schier ontembare vuurzee, heb ik me niet meer gewaagd aan dat soort taferelen. Althans … niet de letterlijke variant.

Vorige week, bij mijn kick-off op de Pabo (inclusief PMK; die houden we erin Lars!) had ik het voorrecht om figuurlijk wat vonkjes te veroorzaken. Maar voor zo’n vonkje verandert in een vuurtje moet er wel aan wat voorwaarden voldaan worden. Iedere brandweerman kan je vertellen dat, dat er drie zijn. Op de eerste plaats moet er brandbaar materiaal aanwezig zijn, als tweede een voldoende hoge ontbrandingstemperatuur en tenslotte zuurstof.

Toen ik op 10 december de vuurstenen tegen elkaar tikte, zorgde dat voor vonkjes die gingen over: challenges, het verschil maken voor kinderen, beseffen dat ze zich op een unieke wijze ontwikkelen en dat je dat niet kunt reduceren tot letters en cijfers, het belang van sport en spel, het goede werk van Right To Play voor kinderen die leven in conflictgebieden, of te maken hebben met armoede en/of levensbedreigende ziekten en passie … heel veel passie. Ik hoopte dat die kleine, opgekropte flitsjes van energie zouden landen op ‘brandbaar materiaal’ en daarna voldoende ‘zuurstof’ zouden krijgen om een mooi vuur te worden.

Ik zal niet te lang in de metafoor blijven hangen, maar kan wel vertellen, dat het me in de afgelopen 48 uur ongelooflijk duidelijk is geworden hoe goed de voedingsbodem was om een enorme vuurzee te creëren. Het was absoluut een geweldig voorrecht om daarbij aanwezig te mogen zijn. Ik wil er een paar highlights uithalen, wetende dat ik nooit alles kan beschrijven en wellicht nooit dat intense warme gevoel kan overbrengen op derden, maar deze blog is dan ook vooral geschreven voor hen ‘die erbij waren’.

Niemand ‘buitenspel tijdens het kerstspel’ betekent voor PMK (inclusief Pabo, ook leuk om het ’n keer om te draaien) onder andere samen zingen, videoclips maken, dub-smashes, tradities creëren en uitbouwen, groter denken, samen werken en opruimen, genieten van elkaars talenten en het in stand houden van relaties. Van alles wat ik hier opsomde wil ik een kort voorbeeld geven en daar waar mogelijk met beelden ondersteunen.

Samen zingen. Natuurlijk de treinstation challenge met een medley van 27 bekende popnummers  op slechts vier (!) akkoorden. Maar ook ‘De mannen van de Pabo’ die op geheel eigen wijze de nummers ‘Mannenharten’ en ‘I want it that way’ vertolkten. Dapper gepareerd door ‘De vrouwen van de Pabo’ als Spice Girls. Tijdens de pubquiz om het hardst samen kerstliederen uitzingen. Muzikale docenten/studenten op gitaar, percussie, ukelele, of stemband en een verrassend duet van Laura en Ilse tijdens het open podium.

Videoclips maken. De compilaties van de redactie van KerstTV, videoverslagen van challenges met Right To Play vlaggen in het kader van ‘Groter Denken’ en natuurlijk het volledige management, docenten en studenten zover krijgen om een heuse kerst videoclip op te nemen.

Dub-smashes. Tja, wat moet ik daar verder aan toe voegen … de beelden spreken voor zich … “Oh, wat errug!”

Tradities creëren en uitbouwen. Prachtige hoogtepunten zijn de uitzendingen van KerstTV, de pubquiz, de veiling van zelfgemaakte kunst en … het veilen van de snor van Bert, gezamenlijk eten, het open podium als afsluiting en … vanaf volgend jaar: “De foutste kersttrui van het jaar”

Groter denken. Dit jaar stond dat in het teken van de vlag van Right To Play naar markante plekken slepen en … in hogere sferen laten vertoeven. Daar zijn durf, creativiteit, moed en een vlotte babbel voor nodig!

Samen werken en opruimen. Een tiental studenten die de hele tweede dag bezig zijn geweest om een heerlijk ‘Laatste Avondmaal’ te bereiden. Complimenten voor jullie inzet en het resultaat. De bar crew die hebben gebuffeld om een mega omzet binnen te halen. De redactie en techneuten van KerstTV die van ’s morgens vroeg tot laat in de avond hun ziel en zaligheid stopten in hun TV programma. En tot slot het samen opruimen van de aula … zo gepiept!

Genieten van elkaars talenten. Onder andere Laura Timmermans met partner op de dansvloer; prachtige rumba en chachacha. Een goochelende presentator en H2 die een Braziliaanse dans ten tonele bracht.

In stand houden van relaties. Oud docenten die meedingen naar de hoofdprijs in de Pubquiz en Scala die ons verraste met een fraai gezongen kerstlied en … een heuse Flash Mob.

En tot slot van dit alles werd ik zelf nog in het felle podiumlicht geroepen om een bedrag in ontvangst te nemen dat in de afgelopen dagen bij elkaar was geworkshopt en gechallenged. Voor ik wereldkundig maak hoe bizar hoog dat bedrag was, wil ik wel benadrukken dat de energie die de afgelopen dagen vrijkwam op deze school misschien nog wel het allermooiste geschenk was. Ik heb oprecht genoten van jullie inzet, gastvrijheid, warmte, bevlogenheid, durf, creativiteit, vrolijkheid, enthousiasme, sfeer … kortom … ‘Brabantsheid’. Jullie zijn op een ongekende manier in beweging gekomen voor een goed doel en jullie beweging zet andere ook weer in beweging. Ik neem dit warme gevoel mee en ga jullie nog vaak als voorbeeld aanhalen hoe een een klein vonkje kan leiden tot een inferno!

Het bedrag dat jullie voor Right To Play hebben opgehaald is uiteindelijk nog hoger geworden dan op de cheque stond … hou je vast:

1965,40 Euro

Daar kunnen ruim 81 kinderen een jaar lang door sporten in het programma van Right To Play. Voor hen hebben jullie een levensgroot verschil gemaakt. Een verschil dat ze niet alleen meenemen in hun eigen leven, maar ook overbrengen op hun kinderen! Namens die 81 kinderen, Right To Play en niet in de minste plaats ook namens mijzelf, wil ik jullie ontzettend bedanken voor deze inspirerende en warme dagen.

groet, Wilco (en voor nu … welterusten @2.22 uur)