Op de Pabo in Den Bosch wordt jaarlijks onder de bezielende leiding van mijn oud-collega Michel van Ingen een Kerstviering georganiseerd, waaraan een goed doel wordt gekoppeld. Noem het toeval of niet, maar toen hij op zoek ging naar een goed doel voor dit jaar, kwam er, volgens zijn eigen zeggen, een tweet van ondergetekende voorbij waarin ik schreef dat ik me ging inzetten voor Right To Play. Voor hem een reden om in de telefoon te klimmen en me te vragen of ik zin had in een Kerstfeestje diep in ’t Brabantse land!

Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Natuurlijk wilde ik dat! Via Skype werden de eerste ideeën gevormd en natuurlijk een hoop oude verhalen opgerakeld. Aan de school waar we samen werkten, OBS De Hoef-Hugo in Waalwijk, bewaren we namelijk allebei heel gave herinneringen. Onze gedachten gingen natuurlijk niet direct terug naar de inspirerende ‘didactische’ vergaderingen onder leiding van Jan, als wel naar de thema feesten die om het jaar door de mannen (voor de vrouwen) en daarna door de vrouwen (voor de mannen) werden georganiseerd. Zo duikelden we herinneringen op van een authentiek après-ski feest (georganiseerd door de mannen) met originele Oostenrijks skihuthout tegen de muren, lederhosen en een optreden van de Alpenzusjes. Natuurlijk dachten we ook met weemoed terug aan het door de dames georganiseerde Moulin Rouge feest; haar op zolder, fluweel tegen de muur en zwwwwwwoele Franse muziek. Mijn afscheidsfeest op school was ook ge-wel-dig. Een heus camping feest, met directeur Jan in de rol van de camping conciërge, iedereen in campingsmoking en een wc-rol onder de arm en dan bingo-en met zijn allen en naar een optreden van Franske Bauer luisteren. Zucht … die goede oude tijd!

De Kerstviering op de PABO verdiende natuurlijk een serieuzer thema en het werd uiteindelijk dan ook: Kerstspel … buiten-spel. Een mooie pakkende titel die op meerdere manieren uitgelegd kan worden, maar hoe je ’t ook leest, naadloos aansluit bij het werk van Right To Play. Zij zetten zich in voor kinderen die door oorlog, armoede, of levensbedreigende ziekten letterlijk buitenspel gezet zijn. Ze creëren veilige plaatsen waar kinderen door middel van spel zichzelf optimaal kunnen ontwikkelen. Voor de PABO is het bovendien mooi dat in het goede doel de ontwikkeling van kinderen centraal staat. Zo snijdt het mes aan twee kanten en kunnen we echt iets voor elkaar betekenen.

In de voorbereiding hadden we afgesproken dat mijn 52 Charity Challenge de basis zou worden van het verhaal en dat ik dat koppelde aan het werk van Right To Play. Ik had meteen het idee om de op de fiets naar Den Bosch te gaan, maar ik wilde dat natuurlijk wel ‘zichtbaar’ maken. Dus langzaam aan ontstond het idee om een time-lapse te maken van de tocht en dat als introductie bij de kick-off te gebruiken. Dat betekende dan wel dat ik twee keer naar Den Bosch moest fietsen, één keer om te filmen en één keer voor de kick-off. Dat had ik er graag voor over natuurlijk.

Dus vorige week heb ik in de vrieskou het onderstaande introductie filmpje gemaakt en vandaag mocht ik, met windkracht zes en die uur regen op mijn knoest nog een keer naar Brabants hoofdstad.

Na deze intro kwam ik het podium op en legde ik uit waarom ik 100 kilometer van Vlaardingen naar Den Bosch fiets, wie ik ben en hoe mijn passie voor opvoeden, onderwijs, sport & spel, idealisme en energie samenvallen in Right To Play. Bovendien heb ik de studenten gevraagd om zelf een mini challenge op te zetten en zich daarvoor te laten sponsoren, zodat er nog meer aandacht en geld naar Right To Play gaat.

Volgende week maandag en dinsdag worden er op de PABO verschillende workshops georganiseerd. Het geld dat verdiend wordt met die workshops is voor Right To Play, net als het geld dat de studenten gaan ophalen met hun eigen op te zetten challenge. Ik kijk uit naar twee geweldige dagen en een ouderwets sfeervol Brabants feestje! Heb er nu al zin in!