Ik wil niet opstaan
Nu nog niet
Laat me alsjeblieft nog even
Ik draai me om
Lekker puh
Tis pas half zeven Lees verder
Ik wil niet opstaan
Nu nog niet
Laat me alsjeblieft nog even
Ik draai me om
Lekker puh
Tis pas half zeven Lees verder
Ik schrijf mijn weekverslag heel bewust een dag later, want vandaag was dé dag. Om maar met de deur in huis te vallen: ‘Het mag weer!’ Ik schrijf dit blogje dan ook onder het genot van een kopje koffie met … chocolade!
Ik heb nu sinds vier weken een verhouding met een donkere Française. Ik kan vol overgave zeggen dat we nog steeds in onze ‘witte broodsweken’ zitten, als je die uitdrukking tenminste kan gebruiken bij een buitenechtelijke relatie. Naast het genieten, moet je bij de start natuurlijk ook een beetje wennen aan elkaar. Ik was in het begin nog niet helemaal tevreden over haar uiterlijk en heb daarom wat kleine cosmetische correcties laten uitvoeren. Haar prestaties konden mijns inziens ook een stuk beter, maar na een grote beurt gedroeg ze zich gelukkig weer, zoals ik het wenste.
Stel … de fiets van je collega uit groep 7 staat al een week op school met een lekke band, omdat hij het te druk heeft om hem te plakken 😉
En stel dat hij de volgende dag eigenlijk liever met de fiets naar het teamuitje gaat.
dinsdag 9 juni 2015
Lieve Ria,
Normaal gebruik ik deze ruimte om blogjes te publiceren, maar vandaag schrijf ik een brief die speciaal voor jou is. We kennen elkaar uit de flat waarin we wonen. Jij woont er veel langer dan ik en hebt mensen zien gaan en komen. Al jarenlang zet jij je onbaatzuchtig in voor de bewoners van de flat. De Vereniging Van Eigenaren leunt op jouw inzet. Als er wat aan de hand is, sta je meteen klaar om -desnoods eigenhandig- de problemen de wereld uit te helpen.
Eet een week geen chocolade. Op het moment dat ik deze challenge verzin, weet ik eigenlijk al wel dat het lastig zal worden. Ik heb er in mijn overzicht niet voor niets ‘aarggghh’ achter geschreven. Maar goed, ik vind dat mijn challenges voor Right To Play niet alleen maar heel ‘makkelijk’ moeten zijn, dus staat hij ertussen! Mensen die geen last hebben van een chocoladeverslaving, zoals ik, begrijpen waarschijnlijk niet wat hier moeilijk aan is. Maar geloof me, dit is één van de lastigste uitdagingen voor me.
Vandaag gaat het gebeuren. Tenminste met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid gaat het vandaag gebeuren. Net zo zeker als Nederland van de Verenigde Staten zou winnen met een ‘vriendschappelijk’ potje voetbal. Net zo zeker als Blatter politiek asiel gaat aanvragen in Burkina Faso en zich daar vervolgens aanmeldt als opvolgend dictator van Blaise Compaoré. Net zo zeker als we de warmste zomer van deze eeuw gaan beleven. Zo zeker is het dat er vandaag 50.000 wordt binnengehaald voor Right To Play.
‘Nog 15 nachtjes slapen en dan begint de zomer!’ Sibe danst rondjes en herhaalt de zin opnieuw en opnieuw. Om de één of andere reden kijkt hij hier net zo naar uit, als naar zijn verjaardag. Voor die laatste gebeurtenis moet hij echter nog 69 nachtjes slapen, dus eerst dit feestje maar vieren, denkt hij waarschijnlijk.
De digitale inkt van mijn blogje ‘Het regent bijna nooit’ is nog niet opgedroogd, of ik word woensdagavond 3 juni geconfronteerd met mijn eigen blinde vlekken. Het zou voor mij het makkelijkste zijn, om dit onderwerp links te laten liggen. Maar het heeft mijn ogen teveel geopend, om er niets mee te doen. Dus na een korte introductie ga ik toch maar met de figuurlijke billen bloot.