‘Nog 15 nachtjes slapen en dan begint de zomer!’ Sibe danst rondjes en herhaalt de zin opnieuw en opnieuw. Om de één of andere reden kijkt hij hier net zo naar uit, als naar zijn verjaardag. Voor die laatste gebeurtenis moet hij echter nog 69 nachtjes slapen, dus eerst dit feestje maar vieren, denkt hij waarschijnlijk.
Als er iets gaaf is aan datgene wat ik nu onderneem, zijn het wel de ontmoetingen met volslagen vreemde (lees: onbekende) mensen. Wat dat betreft is er een heel nieuwe wereld voor me open gegaan, sinds ik met mijn 52 uitdagingen begon.
Mijn blogs worden ondertussen niet alleen gelezen door familie en vrienden, maar ook door Twitteraars, Linked-Inners, Facebookers en andere bloggers. Ik loop nog maar net rond in ‘schrijversland’, dus heb nog niet echt een beeld van hoe het eruit ziet. Maar vanaf de start van mijn uitdagingen, heb ik me voorgenomen, niets meteen af te wijzen. Sterker nog, ik heb me voorgenomen, voor alles open te staan. Dus twitter ik er op los, ga ik connecties aan op verschillende platforms, lees ik me scheel en onderhoud ik contacten met ‘vloggers’, ‘ploggers’ en bloggers uit alle windstreken van dit land (en België).
Voor de derde dag op rij stond ik voor de counter bij Team Kapsalon Vlaardingen. Maandagochtend was ik al even binnen gelopen, om te constateren dat de hele zaak vol zat met overwegend oudere dames; minimale wachttijd anderhalf uur. Dat ging ik niet redden met de middagpauze van de jongens. Geen probleem natuurlijk, ‘Morgen weer een dag!’ Dus gisterenochtend rond een uur of elf opnieuw kijken. Ik liep naar binnen en werkelijk waar, ik zou zweren dat de dames van de dag ervoor er weer zaten. Hing er een verborgen camera, of liep Frans Bauer rond verkleed als kapster? Maar niets van dat alles.
Wilco's Charity Challenge 