Luctor et emergo

Begin jaren zeventig van de vorige eeuw fietste in het Brabantse Zundert een jongetje over de Veldstraat achter zijn moeder aan. Ze waren na het eten vertrokken van Molenstraat 101 in de richting van de deelgemeente Klein-Zundert. In de beleving van het jochie van amper zes jaar, was het een barre tocht die eindeloos leek te duren. Niet omdat het heel ver rijden was, maar vooral, omdat aan het einde van die tocht mevrouw De Bruijn stond te wachten. Het zou best kunnen, dat mevrouw De Bruijn in het dagelijks leven een heel aardige vrouw was, maar het jongetje vreesde haar in elke vezel van z’n lijfje.  Lees verder