Ik heb nu sinds vier weken een verhouding met een donkere Française. Ik kan vol overgave zeggen dat we nog steeds in onze ‘witte broodsweken’ zitten, als je die uitdrukking tenminste kan gebruiken bij een buitenechtelijke relatie. Naast het genieten, moet je bij de start natuurlijk ook een beetje wennen aan elkaar. Ik was in het begin nog niet helemaal tevreden over haar uiterlijk en heb daarom wat kleine cosmetische correcties laten uitvoeren. Haar prestaties konden mijns inziens ook een stuk beter, maar na een grote beurt gedroeg ze zich gelukkig weer, zoals ik het wenste.

Ik kies er wel heel bewust voor om niet al teveel contact met haar te hebben. Ik ken mezelf en denk, dat we zo langer van elkaar kunnen genieten. Maar ja, zoals bij alles … als er minder actie is, komt er ook wat meer stof op te liggen. En zichzelf schoonhouden … daar zijn de Fransen niet heel goed in. Sinds ik haar ken, begrijp ik ook veel beter waar de uitdrukking ‘… met de Franse slag’ vandaan komt. Dus na vier weken vind ik het tijd worden om het heft in handen te nemen en de spinnenwebben weg te raggen.

Sibe wil me dolgraag helpen en ruimdenkend als ik ben, vind ik dat meteen een goed idee. We discussiëren even over de beste manier en besluiten unaniem, om haar het beste van het beste te gunnen. We nemen mijn vriendin mee naar een wat verlaten terrein aan de rand van Vlaardingen. Ik heb namelijk gehoord dat daar iemand zit die gespecialiseerd is in dit soort klusjes. De man vraagt welke behandeling ik voor haar in gedachten heb. ‘Doe maar de allerstevigste, de prijs is geen issue!’, antwoord ik stoer.

Dat heeft ze geweten. Nog geen minuut later wordt mijn donkere schone van onder tot boven onder handen genomen. Het sop vliegt letterlijk door de lucht. Er wordt gewreven, gespoeld en geblazen. Zo’n beurt heeft ze nog nooit gehad! Het leuke is, dat Sibe en ik het van heel dichtbij mogen meemaken. Samen gillen en genieten we van dit spannende en onvergetelijke vader-zoon moment.

Na vijf minuten is iedereen gelukkig; mijn vriendin glimt in de zon … en wij stralen van het lachen!

groet, Wilco