Ergens tussen Brussel, Luik en Namen ligt een klein plaatsje Jodoigne. En in dat gehucht ligt een optrekje dat L’Abbaye de La Ramée heet. Hier noemen ze het een hoeve, in Nederland zou men dit toch al snel een kasteel noemen. Omdat ik de werkelijkheid wel vaker een beetje oppoets, vertel ik jullie daarom met gepaste trots dat ik dit weekverslagje schrijf vanuit een echt kasteel.
Met GustoMSC, het bedrijf waar Femke werkt, gaan we een weekendje naar Brussel. Op zoek naar de bierbrouwerij Cantillon -waar we op de eerste dag een rondleiding krijgen- komen we uiteindelijk in de Gheudestraat. Tussen twee gebedshuizen vinden we de brouwerij.
Als opvoeden steeds meer loslaten is
En onderwijs daarmee onlosmakelijk verbonden
Als maximaal 10% van wat je vertelt, blijft hangen bij de ander
Maar het leerrendement meer dan 90% is, als kinderen zelf mogen uitleggen
Je hebt van die dagen dat het lijkt of hogere machten een spelletje met je spelen. Ik stel me een grote zaal voor, noem het Walhalla, waarin een select clubje Germaanse Goden met elkaar rond de tafel zit. Wodan, Freya en Donar vermaken zich met een dobbelspel en doen zich tegoed aan hemelse dranken. De oppergod kiest een willekeurige wereldburger, die vandaag onderwerp van hun spot wordt. Degene die zes gooit, mag kiezen welke rampspoed deze onschuldige sterveling ten deel valt.
Fris en fruitig spring ik om drie uur ’s nachts uit m’n bed, als de wekker op die afgesproken tijd afgaat. Vandaag ga ik Friesland veroveren! Sinds 1912 wordt de tocht der tochten georganiseerd. Ik bedoel niet de die op ’t bevroren water, maar de tocht over het land. Ruim tweehonderddertig kilometer op de fiets langs Friese wateren en door alve Fryske stêden.
Soms zou ik wensen dat er wat meer uren in een dag zaten. Er zijn zoveel ontzettend leuke dingen die ik wil doen, maar er is gewoon onvoldoende tijd om het allemaal te doen. Alwart Boers -die bijna klaar is met fietsen door Afrika dan naar The States gaat- stuurde me een berichtje via Facebook, of dit niet iets voor me was. In drie maanden 5000 kilometer afleggen in Gelderland elke dag een blogje schrijven en leuke dingen meemaken. Voorwaarde: tussen 1 juli en 1 oktober volledig beschikbaar zijn.
‘Kom je me met de nieuwe auto ophalen als ik terug kom van kamp?’ Jelle vertrekt vandaag voor drie dagen naar Bruinisse. Met nog een stuk of 60 andere atleetjes van sportvereniging Fortuna gaat hij Zeeland onveilig maken. Ik moet hem alleen teleurstellen. Op Tweede Pinksterdag -als hij opgehaald moet worden- kan ik hem niet met mijn nieuwe ‘Franse vriendin’ ophalen, want dan fiets ik een ‘tochtje’ in Friesland.
‘Zeg eens … hoe knap ben jij knap?’
‘Heeft u tijd voor een gesprekje over Sibe?’ Het mailtje van de juffen van Sibe is net zo kort, als dat ’t impact heeft. Ik laat de tekst op me inwerken en krijg een ongemakkelijk gevoel. Het is niet de eerste keer dat de juffen een gesprekje aanvragen. De vorige keer had ik me van alles in mijn hoofd gehaald. Ik had Sibe zelfs min of meer verdacht van wangedrag. Dat zal me niet nog een keer gebeuren! Toch heb ik er een ongemakkelijk gevoel bij. Het zal toch niet zo zijn dat hij blijft zitten, omdat hij een beetje beweeglijk is.
Een dagje later dan gebruikelijk schrijf ik mijn weekverslag. Eigenlijk is er niet bijzonder veel gebeurd. Ik wilde na mijn Ventoux avontuur het lopen weer oppakken en dat kwam me zondag duur te staan. Mijn achillespees heb ik behoorlijk verrekt. Ik dacht de maandag erop dat er wel even uit te fietsen, maar het viel tegen. Zo erg zelfs, dat ik op dinsdag zelfs met de auto naar mijn werk ben gegaan. Dat is overigens wel meteen de laatste keer geweest. Niet omdat ik nu tijdelijk geen auto meer heb, omdat hij wordt door verkocht aan een lief oud omaatje, maar omdat met de auto naar Bleiswijk rijden echt niet leuk is.
Wilco's Charity Challenge 