‘Nog 15 nachtjes slapen en dan begint de zomer!’ Sibe danst rondjes en herhaalt de zin opnieuw en opnieuw. Om de één of andere reden kijkt hij hier net zo naar uit, als naar zijn verjaardag. Voor die laatste gebeurtenis moet hij echter nog 69 nachtjes slapen, dus eerst dit feestje maar vieren, denkt hij waarschijnlijk.
De digitale inkt van mijn blogje ‘Het regent bijna nooit’ is nog niet opgedroogd, of ik word woensdagavond 3 juni geconfronteerd met mijn eigen blinde vlekken. Het zou voor mij het makkelijkste zijn, om dit onderwerp links te laten liggen. Maar het heeft mijn ogen teveel geopend, om er niets mee te doen. Dus na een korte introductie ga ik toch maar met de figuurlijke billen bloot.
‘Olympische grootheden passioneel verbonden met kinderrecht’
Wij Nederlanders klagen graag. Ik wil het nog krachtiger zeggen: ‘Nederlanders zijn chronische mopperkonten.’ We zeuren wat af. We betalen teveel belasting, staan te lang in de file, de gevangenissen zijn te luxe, een biertje in de kroeg te duur, de buurman betaalt veel minder hypotheek voor een veel groter huis, de zorg is onbetaalbaar en slecht geregeld, de politie bekeurt de verkeerde mensen, de scheidsrechters zien het altijd verkeerd (voor welke ploeg je ook bent), Duitsland wint altijd, er staan ongevraagd blauwe vinkjes bij whatsapp en … het regent altijd!
Ergens tussen Brussel, Luik en Namen ligt een klein plaatsje Jodoigne. En in dat gehucht ligt een optrekje dat L’Abbaye de La Ramée heet. Hier noemen ze het een hoeve, in Nederland zou men dit toch al snel een kasteel noemen. Omdat ik de werkelijkheid wel vaker een beetje oppoets, vertel ik jullie daarom met gepaste trots dat ik dit weekverslagje schrijf vanuit een echt kasteel.
Met GustoMSC, het bedrijf waar Femke werkt, gaan we een weekendje naar Brussel. Op zoek naar de bierbrouwerij Cantillon -waar we op de eerste dag een rondleiding krijgen- komen we uiteindelijk in de Gheudestraat. Tussen twee gebedshuizen vinden we de brouwerij.
Als opvoeden steeds meer loslaten is
En onderwijs daarmee onlosmakelijk verbonden
Als maximaal 10% van wat je vertelt, blijft hangen bij de ander
Maar het leerrendement meer dan 90% is, als kinderen zelf mogen uitleggen
Je hebt van die dagen dat het lijkt of hogere machten een spelletje met je spelen. Ik stel me een grote zaal voor, noem het Walhalla, waarin een select clubje Germaanse Goden met elkaar rond de tafel zit. Wodan, Freya en Donar vermaken zich met een dobbelspel en doen zich tegoed aan hemelse dranken. De oppergod kiest een willekeurige wereldburger, die vandaag onderwerp van hun spot wordt. Degene die zes gooit, mag kiezen welke rampspoed deze onschuldige sterveling ten deel valt.
Fris en fruitig spring ik om drie uur ’s nachts uit m’n bed, als de wekker op die afgesproken tijd afgaat. Vandaag ga ik Friesland veroveren! Sinds 1912 wordt de tocht der tochten georganiseerd. Ik bedoel niet de die op ’t bevroren water, maar de tocht over het land. Ruim tweehonderddertig kilometer op de fiets langs Friese wateren en door alve Fryske stêden.
Soms zou ik wensen dat er wat meer uren in een dag zaten. Er zijn zoveel ontzettend leuke dingen die ik wil doen, maar er is gewoon onvoldoende tijd om het allemaal te doen. Alwart Boers -die bijna klaar is met fietsen door Afrika dan naar The States gaat- stuurde me een berichtje via Facebook, of dit niet iets voor me was. In drie maanden 5000 kilometer afleggen in Gelderland elke dag een blogje schrijven en leuke dingen meemaken. Voorwaarde: tussen 1 juli en 1 oktober volledig beschikbaar zijn.
Wilco's Charity Challenge 