‘Veel plezier, hè!’. Bemoedigende en welgemeende woorden, die ik live of via app’jes ontvang. Ik snap het wel hoor, ik kies er immers zelf voor om meer dan tweehonderd kilometer te gaan fietsen. En natuurlijk is het ook wel leuk om langs plaatsen te komen waar je jaren niet geweest bent, of om door mooie natuurgebieden te rijden. Maar in principe is er niet heel veel leuk aan tweehonderd kilometer afzien.

Op de eerste plaats moet je onmeunig vroeg opstaan. Om vijf uur gaat de wekker en de drang om je om te draaien is dan eigenlijk groter, dan de kou ingaan. Maar … je hebt er zelf voor gekozen, dus ga je toch je nest maar uit. Douchen, afdrogen, in gevecht met vaseline op weke delen en dan die ontzettend koude hartslagmeter om. Om de kou buiten te houden (althans de eerste uren) moet je laagjes aan, heel veel laagjes. Dus thermoshirt, body windjack, gewoon windjack en mijn Right To Play shirt … ik moet immers wel reclame maken. Mijn ervaring is dat ik op mijn benen niet veel heb aan veel laagjes, dus hou ik het bij één paar beenstukken.

Lees verder →