Wat hebben Annie M.G. Schmidt, ‘Bestevâer’ Michiel, oud premier Jan-Peter, Harmen Siezen, meneer Van Dale (de Dikke) en Danny Blind gemeen? Ze hebben allemaal hun roots liggen in een provincie waar Racoon zijn thuishaven vindt. Het stukje land waar veel bekende Nederlandse wielrenners zoals: Jan Raas, Cees Priem en Maarten Ducrot uit de klei getrokken zijn en waar een enkeling -Johnny ‘prikkeldraad’ Hoogerland’- zich heeft genesteld. Het land in zee prachtig verwoord en bezongen door hun eigen huisband Bløf.

De zoute zee slaakt een diepe zilte zucht
Boven het vlakke land trilt stil de warme lucht
He! iemand slaat soms onverwacht maar zeker op de vlucht
Alarmfase Twee is hier nauwelijks nog berucht
Maar men weet het niet
En zwijgt van wat men hoort en ziet

Als ik deze regels tot me door laat dringen, is het duidelijk dat ik daar morgen moet zijn. Ik ben namelijk wel toe aan een beetje warmte boven het land. De bovenste eilanden van deze provincie kan ik ondertussen wel dromen. Er zijn maar twee manieren om daar, vanuit mijn thuishaven, doorheen te fietsen. Route 1: vanuit Voorne Putten over de deltawerken naar Neeltje Jans, dan bij Walcheren linksaf richting Goes en door de Hoeksche Waard terug. Route 2: dezelfde route, maar dan de omgekeerde volgorde. In beide gevallen ruim 200 kilometer, maar … met alle respect … wel saai!

Dus morgen doe ik ‘something completely different’. Ik ga de onderste eilanden op mijn stalen ros bestormen. Op zoek naar zilte zuchten die als warme lucht boven het vlakke land trillen. Maar de werkelijkheid zal wel zijn, dat de wind overal in alarmfase twee (lees: code geel) tegen mijn bok bonkt, terwijl ik de steile wanden van de talloze bruggen beklim. Want, geloof het of niet, mijn routebeschrijving voorspelt 782 hoogtemeters.

Toch hoor je mij niet klagen. Want Zeeuwen klagen ook niet. Je hoort ze niet over toeristen die hun stranden in de zomer vervuilen, of de maandenlang durende stilte in de winter. Je hoort ze nauwelijks, want echte Zeeuwen zeggen niet veel. En als ze wat zeggen -over VOC-mentaliteit, Peter Post, of een auto die je het prikkeldraad in rijdt- is het misschien wat stug en kort door de bocht. Maar dat moet je als Zeeuw wel zijn, anders word je door de wind weggeblazen.

Morgen ga ik knallen over de zuigende kleigrond, met Bløf en Racoon hard op mijn oren. Met in mijn gedachten de prachtige overwinningen van Raas en Priem in de Tour. Ik ga knokken door de wind, terwijl ik denk aan het afzien van Hoogerland, toen hij gewoon weer op z’n fiets stapte. En in mijn hoofd hoor ik daarbij het stugge commentaar van Ducrot, die -zoals het een echte Zeeuw betaamt- ‘op tied zwiegt’.

groet, Wilco