De zandloper is omgedraaid

Anderhalve week geleden kwam ik tot een nogal schokkende ontdekking. In mijn hoogmoed om bij de uitdagingen te zetten dat ik op 11 januari een halve marathon zou lopen … dus binnen 11 weken tijd … was ik even vergeten om me wat meer te verdiepen in dat ‘rondje Egmond’. Het is namelijk geen gewone halve marathon. Na een kleine stukje door het dorp, word je resoluut met z’n allen het strand op gejaagd om daar 7 kilometer door (mul) zand te baggeren. Vervolgens keer je ergens bij Castricum om, om vervolgens door de duinen (dus omhoog en omlaag) terug te gaan naar Egmond aan Zee. Lees verder

To(p/b*)dag …

* doorhalen wat niet van toepassing is

Half negen, dinsdagmorgen 18 november. De herfst is definitief ingetreden in Nederland en ik sta in mijn winter wielerkleding klaar om mijn tweede ‘rondje door de provincie’ aan te gaan. Eerst nog even de jongens naar school toe brengen, natuurlijk. Ik voel me redelijk (en letterlijk) voor l.. lopen op het schoolplein, met die strakke broek, maar het alternatief (omkleden na het wegbrengen) kost simpelweg teveel tijd. Na een vluchtige kus bij de deur van de klas, ren ik met gezwinde spoed naar de auto. De routeplanner staat al geprogrammeerd op ‘Kudelstaart’. Ik zou echt niet weten wat een Kudel is en al helemaal niet dat het een staart heeft, maar het is geen verzonnen plaatsnaam. Het bestaat echt en ligt net onder Aalsmeer. Je weet wel, vlak bij de studio’s van Joop van den Ende. Bij nader inzien bedenk ik me nu dat het dan wellicht toch verzonnen is. Lees verder

Alle gekheid op een stokje

Het was een bijzondere dag vandaag. Niet alleen omdat op de plek waar mijn roots liggen nu driftig gefeest wordt en carnaval een belangrijker item lijkt dan de aankomst van de Goedheiligman aanstaande zaterdag. Ook niet omdat door het zonnetje en de zuidenwind het aanvoelt, alsof het nog lente is. Niet omdat Sibe vandaag zijn eerste voortand verloren heeft en zelfs niet omdat er ‘as I type’ een lampionnen optocht voorbij komt vanwege Sint Maarten. Lees verder

Aan de oevers van de Rotte…

Geïnspireerd door de fietscolumns van Wilfried de Jong, waarin hij met regelmaat beschrijft wat hij meemaakt op z’n “vaste rondje Rotte”, besloot ik vandaag eens de fraai bezongen oevers te verkennen. Met een strak blauwe hemel en een stevige bries was het aangenaam fietsweer. Alhoewel lopen nog niet echt soepel ging, voelde ik me wel fit genoeg om de pedalen rustig rond te duwen. Lees verder

En ’t ging zo goed!

Precies een week geleden was ik begonnen met mijn training voor de halve marathon van Egmond op 11 januari 2015. Op mijn lijst van challenges die ik wil halen, is dit voor mij misschien wel de belangrijkste.  De schema’s die ik moest lopen, haalde ik makkelijk. De duurloop van afgelopen zondag gaf me meer energie dan dat het me kostte. De rustdag van gisteren was ik zonder kleerscheuren doorgekomen. Omdat het nu echt te koud werd om in een korte broek te lopen, besloot ik om vandaag zo’n flitsend strak broekie te kopen, zodat de spiertjes het aangenaam warm zouden houden. “Weet je wat”, dacht ik, “Laat ik ook meteen ook maar zo’n handig buikbandje erbij nemen om mijn sleutels in te stoppen!” Blij dat ik was, enfin dat zien jullie wel. Lees verder

‘Rustdag’

Tja en dan is ’t vandaag ineens een ‘rustdag’ in mijn hardloopschema. Dat heeft iets te maken met herstellen en supercompensatie, maar dat moet je maar aannemen van me. Een rustdag in mijn challenge schema is er voorlopig niet. Na dit kleine blogje ga ik aan de slag om de 1400 foto’s die ik gisteren heb gemaakt door te nemen. 1400 foto’s? Ja, ik ben gisteren naar Right To Play gefietst (na mijn hardlooptraining) om boeken met spelletjes door te nemen. Er lagen daar, niet overdreven, zo’n 20 boeken met spelletjes en werkwijzen van Right To Play klaar. Omdat ze alleen de boeken hadden en geen digitale versies, heb ik overal maar foto’s van gemaakt. Niks rustdag dus! Lees verder

De kop is er af!

Officieel startte mijn Charity Challenge gisterenochtend, maar de afgelopen twee dagen waren zo enerverend, dat ik het gevoel heb dat ik er al een week op heb zitten. Natuurlijk ben ik al wat langer bezig. Nou ja … wat langer … een klein weekje. Mensen die me beter kennen, weten dat ik nogal impulsief kan handelen. Maar deze actie was echt een logisch gevolg van alle ontwikkelingen die ik de afgelopen tijd heb meegemaakt. Ik ben zo ongelooflijk gegrepen door het werk van Right To Play (ooit opgericht door Johann Olav Koss), dat ik niet anders kon. Voor diegene die de afgelopen maand niet hebben meegekregen wat er is gebeurd, hier een kleine toelichting. Lees verder