Officieel startte mijn Charity Challenge gisterenochtend, maar de afgelopen twee dagen waren zo enerverend, dat ik het gevoel heb dat ik er al een week op heb zitten. Natuurlijk ben ik al wat langer bezig. Nou ja … wat langer … een klein weekje. Mensen die me beter kennen, weten dat ik nogal impulsief kan handelen. Maar deze actie was echt een logisch gevolg van alle ontwikkelingen die ik de afgelopen tijd heb meegemaakt. Ik ben zo ongelooflijk gegrepen door het werk van Right To Play (ooit opgericht door Johann Olav Koss), dat ik niet anders kon. Voor diegene die de afgelopen maand niet hebben meegekregen wat er is gebeurd, hier een kleine toelichting.

In mijn zoektocht om mijn leven opnieuw zin te geven botste ik tegen een vacature bij Right To Play. Ze zochten een Evenementen Coördinator. Een geweldige kans natuurlijk en het paste mooi in datgene wat ik in mijn verleden qua ervaring heb opgebouwd. Die vacature flirtte echt met me, maar tijdens het lezen en leren over Right To Play kwam er een ander emotie bij. Ik voelde me meer en meer verbonden met dit goede doel. Het werk wat ze doen, ligt zo dicht bij wat ik belangrijk vind, dat ik per se aangenomen wilde worden. Vandaar dat ik mijn CV qua lay-out extra mooi had gemaakt en mijn ziel en zaligheid legde in een motivatiebrief.

Jullie voelen hem zeker al aankomen … inderdaad, ik haalde het niet. Er waren (zonder overdrijven) nog 400 andere enthousiaste Nederlanders die hierop solliciteerden. Ik denk dat ik het netjes samenvat, als ik zeg dat het goed was, dat er niemand thuis was, toen ik de afwijzing in de email kreeg. Maar het duurde niet lang, want de ‘omdenker’ in mij zei, dat deze afwijzing me de mogelijkheid bood om me zonder een zenuwslopende sollicitatieprocedure aan te sluiten bij Right To Play. “Ik word gewoon vrijwilliger! … En niet zo maar één, maar de meest enthousiaste!”

Om een lang verhaal kort te maken, had ik snel een afspraak in Den Haag en na erg leuke gesprekken en emailwisselingen mag ik nu aan de slag om Right To Play onder de aandacht te brengen, evenementen te begeleiden en fondsen wervende acties te organiseren.

Wat mij in het onderwijs, maar natuurlijk ook bij de opvoeding van mijn eigen jongens, ontzettend duidelijk is geworden, is het principe: “Teach what you preach”. In dit geval betekende dat: hoe kan ik aan mensen steun vragen, als ik zelf geen steun geef? Bij mijn afscheid op de Hendrik Boogaardschool had ik wel aangegeven dat ik niet per se een cadeau wilde. Als ze toch iets wilde doen, dan liever een bijdrage voor Right To Play. Nou, dat heb ik geweten. Op de dag dat ik afscheid nam, kreeg ik een brievenbus vol met munten, bij elkaar opgeteld 274,40! Die donatie heb ik persoonlijk naar Den Haag gebracht. Maar ik wilde meer doen, echt zelf doen. Vandaar dat ik deze Charity Challenge ben begonnen.

Het verzinnen van de opdrachten was een leuk werkje. Enthousiast en impulsief als ik ben sla ik natuurlijk graag door in lichamelijke uitdagingen, maar voor mij zitten er ook een paar challenges tussen, die me verplichten tijd te stoppen en na te denken over dingen waar ik normaal makkelijk overheen stap. Eigenlijk wil ik het mes aan drie kanten laten snijden. Buiten het feit dat ik de doelen wil halen, moet er wat koek overblijven voor Right To Play en niet op de laatste plaats wil ik de wereld voor de mensen om me heen wat mooier maken.

Dan nu eindelijk iets over de start van de actie …

Ik ben echt ZO ONTZETTEND GEGREPEN door alle positieve reacties. Nog voor de actie begonnen was, had ik al 44 euro aan donaties! Dat is ondertussen opgelopen naar 94 Euro, echt super! Daar kunnen al bijna 4 kinderen een jaar lang voor sporten en spelen. Het aantal hits en ‘likes’ gingen ook door het plafond. Op dit moment is deze pagina al 621 keer bekeken en heb ik al 121 mensen die deze blog volgen! Echt NIET normaal, maar wel heul erg leuk!

Het maakt me enthousiast om me nog meer in te zetten om alle doelen te halen. Ik was stiekem donderdag al begonnen met de fysieke voorbereiding op de halve marathon die ik op 11 januari in Egmond wil lopen. Nieuwe schoenen laten aanmeten en zo’n handig ‘bovenarm ding’ gekocht waar mijn foon in kan tijden het rennen. Donderdag mocht ik 3 km draven (en hinniken) en vrijdag meteen 8 km ‘tempolopen’ zaterdag was een ‘rustdag’. Dat kon ook niet anders, want ik had me een partij spierpijn … echt niet gewoon. Zo erg zelfs, dat ik (ook vanwege het goede weer) maar besloot om de spierpijn eruit te fietsen. Dat gaf me meteen de mogelijkheid om een start te maken met de 8000 km fietsen. Daar is nu iets meer dan 1% van voltooid. Tijdens het fietsen bedacht ik me, dat het wel leuk zou zijn om de eerste markante plek uit te zoeken voor een ‘selfie’. Dus naar het Binnenhof gefietst, mijn foon op een bankje gezet en de nieuwe ‘zelf ontspan functie’ van de Iphone testen! Het resultaat zie je hieronder. Na deze rit was de ergste spierpijn weg, maar goed ook, want voor vandaag stond een duurloop gepland. Ik gebruik zo’n programma van ‘hoe ren ik een halve marathon na 10 weken’. In dat moorddadig schema moest ik vandaag 11 km rennen! Maar ik moet zeggen, ik verbaasde mezelf. Het ging geweldig en ik was niet eens echt moe … Ik hoop wel dat ik morgen ook nog kan lopen!

Ik blijf me inzetten voor alle 52 challenges. Mijn eerste ‘afreken moment’ voor Right To Play is zaterdag 8 november. Als jullie me willen steunen dan wijs ik je graag op de website van Justgiving. Daar kun je veilig en direct doneren voor Right To Play. Ik hanteer graag het principe dat ik liever wil dat 500 mensen een Euro storten, dan 1 persoon 500 Euro.

Verder wil ik alle mensen in mijn ‘onderwijs en sport netwerk’ wijzen op het feit dat ik graag op jullie scholen of verenigingen kom vertellen over Right To Play. Als jullie een goed doel zoeken, of met Kerstmis, Carnaval, of Pasen een actie willen opzetten, dan houd ik mezelf aanbevolen. Daarnaast bestaat er wat mij betreft ook de mogelijkheid om gymlessen te geven met ‘Right To Play spelen’. Ik hoor graag van jullie. Je kunt me altijd een berichtje sturen via het contact formulier op mijn website: www.wilcoscharitychallenge.com.

Tot de volgende update!

Groeten,

Wilco