‘Wat een aardige meneer is dat, papa’, zegt Jelle als we de showroom uitstappen. ‘Jongen, we weten niet of die meneer aardig is. Hij doet aardig, maar dat komt omdat het een verkoper is.’, zeg ik fluisterend. ‘Hij wil ons een auto verkopen en zolang we die nog niet hebben, doet hij heel aardig. Da’s wat anders dan aardig zijn.’ Terwijl ik mijn zoon deze belangrijke levensles bijbreng, denk ik: deze man is volgens mij wel heel goed in aardig doen en auto’s verkopen. Hij kan er in ieder geval een goede ‘boterham’ van eten. De riem van zijn 4XL Corduroy pak hoor je haast kreunen, om al het verkopersvlees binnenboord te houden.
Maandelijks archief: mei 2015
Alles went …
Het is de hoogste tijd voor een nieuw soort blog waarin ik de onvergetelijke opmerkingen van (mijn) kinderen kwijt kan. Ik ga die heerlijke kinderlogica onder de categorie ‘kinderpraat’ publiceren. Op de voorpagina kun je de anekdotes terugvinden via het tabblad ‘specials’.
De ideale mix
Ieder jaar als het langer licht wordt en de temperaturen het toelaten, herontdekken de kinderen in onze flat elkaar. Natuurlijk zijn ze na de winterslaap allemaal een jaartje ondeugender geworden en dus lijkt het feest op de galerij steeds groter te worden. Jelle is en blijft de dikste vrienden met Nick. Sibe doet het vooral erg goed bij de meiden in de flat; leeftijd geen bezwaar.
Voetnoot … in zes woorden
Blij man … en trots …
Eenmaal terug in het frisse en bewolkte Nederland -wat wennen zomerse temperaturen toch snel zeg- is het tijd om de balans van deze week op te maken. De afgelopen dagen heb ik een beetje in een cocon geleefd en ben daarom nauwelijks toegekomen aan ‘aardse zaken’ zoals weblogs van anderen lezen, mails checken en Trivia Crack op mijn telefoon spelen. Daardoor kon het gebeuren dat Bibianne, Denis en Evelien zomaar -zonder enige tegenstand- spelletjes hebben gewonnen van me! Gefeliciteerd hoor, hebben jullie ook een goede week! 🙂
Ktsjing …
Retro Ventoux shirt

€ 69,95 Lees verder
Waanzin(nig)
Na een onrustige nacht word ik om een uur of zes echt wakker. Vandaag is de dag, waar ik naar toe heb geleefd. Ik ga die berg opvreten! Zo hard tegen de zuidkant oprijden, dat hij na mijn tocht niet gemiddeld 7,5%, maar nog maar 5% is. In mijn dromen heb ik zelfs de stoute moed om te denken, dat ik hem misschien wel twee of drie keer kan beklimmen. Het record staat op elf keer in 24 uur, dan moet dat met mijn afgetrainde ‘klimmerslijf’ toch ook wel een keer of zeven lukken?
Prachtige opmaat
Zal ik gewoon eens één dag mijn mond houden en de beelden voor zich laten spreken? In chronologische volgorde.
Sprookje
Ik ben zes jaar en zit in de eerste klas van de Sint Aloysius in Zundert. Voor iedereen die na 1985 op de basisschool heeft gezeten; da’s de oude groep drie. Wekenlang heb ik er naartoe geleefd. Ik heb tekeningen van Langnek ingekleurd, naar langspeelplaten met sprookjes geluisterd, mijn ogen dicht gedaan, de klavecimbel gehoord en de paddenstoelen in gedachten voor me gezien. Eindelijk is het zo ver. Ik word wakker op de ochtend dat het gaat gebeuren. Het is stralend weer en vlak voor ik naar school ga, duwt mama mij een tasje met een lunchpakketje in m’n handen. Het is echt zover, vandaag ga ik op schoolreis naar de Efteling. Het gevoel in mijn lijf is een beetje hetzelfde gevoel als ik heb vlak voor 5 december, maar dan zonder de angst om in de zak mee naar Spanje te moeten.









