Onderweg

Het is weer de hoogste tijd voor een beetje actie. Vandaar dat ik besloten heb om morgen (15 juli 2015) uitdaging achtenveertig aan te gaan pakken. Daarin verplicht ik mezelf om een rit van boven de driehonderd kilometer te rijden (op één dag wel te verstaan). Natuurlijk had ik ervoor kunnen kiezen om van thuis uit een rondje te maken, maar daar zit het nadeel aan. De eerste en laatste honderd kilometer gaan eigenlijk allemaal over bekend terrein en dat is niet echt motiverend. Vandaar dat ik besloten heb om mijn eindpunt ergens te leggen vanwaar nog een trein naar huis vertrekt.

Bad Nieuweschans Lees verder

Ik kan er geen chocola van maken

Eet een week geen chocolade. Op het moment dat ik deze challenge verzin, weet ik eigenlijk al wel dat het lastig zal worden. Ik heb er in mijn overzicht niet voor niets ‘aarggghh’ achter geschreven. Maar goed, ik vind dat mijn challenges voor Right To Play niet alleen maar heel ‘makkelijk’ moeten zijn, dus staat hij ertussen! Mensen die geen last hebben van een chocoladeverslaving, zoals ik, begrijpen waarschijnlijk niet wat hier moeilijk aan is. Maar geloof me, dit is één van de lastigste uitdagingen voor me.

Tony's 2 Lees verder

New rules please!

Is het toegestaan om tijdens het spel de regels te veranderen?

Je zou zeggen van niet, tot je tegen één van mijn kinderen een potje hebt gedamd. Dat begint al met het opstellen van de stenen. Bij een ‘normaal spel’ plaats je twintig stenen op de donker gekleurde vakjes. Bij de kinderversie die wij hebben, speel je met twaalf stenen. Althans, als je de beschikking hebt over twaalf stenen. Want in de Bermuda driehoek van ons huis verdwijnen voorwerpen op miraculeuze wijze. Je zou in zo’n geval zeggen, dat je het kunt aanvullen met dropjes en/of pepermuntjes. Maar omdat onze zoons exact weten dat er meer witte stenen zijn, mag ik altijd met zwart beginnen. Waarbij ze me nog aanmoedigen met de gevleugelde woorden: ‘Wit begint, zwart wint … echt niet!’

dammen Lees verder