‘Kom je me met de nieuwe auto ophalen als ik terug kom van kamp?’ Jelle vertrekt vandaag voor drie dagen naar Bruinisse. Met nog een stuk of 60 andere atleetjes van sportvereniging Fortuna gaat hij Zeeland onveilig maken. Ik moet hem alleen teleurstellen. Op Tweede Pinksterdag -als hij opgehaald moet worden- kan ik hem niet met mijn nieuwe ‘Franse vriendin’ ophalen, want dan fiets ik een ‘tochtje’ in Friesland.
‘Zeg eens … hoe knap ben jij knap?’
‘Heeft u tijd voor een gesprekje over Sibe?’ Het mailtje van de juffen van Sibe is net zo kort, als dat ’t impact heeft. Ik laat de tekst op me inwerken en krijg een ongemakkelijk gevoel. Het is niet de eerste keer dat de juffen een gesprekje aanvragen. De vorige keer had ik me van alles in mijn hoofd gehaald. Ik had Sibe zelfs min of meer verdacht van wangedrag. Dat zal me niet nog een keer gebeuren! Toch heb ik er een ongemakkelijk gevoel bij. Het zal toch niet zo zijn dat hij blijft zitten, omdat hij een beetje beweeglijk is.
Een dagje later dan gebruikelijk schrijf ik mijn weekverslag. Eigenlijk is er niet bijzonder veel gebeurd. Ik wilde na mijn Ventoux avontuur het lopen weer oppakken en dat kwam me zondag duur te staan. Mijn achillespees heb ik behoorlijk verrekt. Ik dacht de maandag erop dat er wel even uit te fietsen, maar het viel tegen. Zo erg zelfs, dat ik op dinsdag zelfs met de auto naar mijn werk ben gegaan. Dat is overigens wel meteen de laatste keer geweest. Niet omdat ik nu tijdelijk geen auto meer heb, omdat hij wordt door verkocht aan een lief oud omaatje, maar omdat met de auto naar Bleiswijk rijden echt niet leuk is.
‘Wat een aardige meneer is dat, papa’, zegt Jelle als we de showroom uitstappen. ‘Jongen, we weten niet of die meneer aardig is. Hij doet aardig, maar dat komt omdat het een verkoper is.’, zeg ik fluisterend. ‘Hij wil ons een auto verkopen en zolang we die nog niet hebben, doet hij heel aardig. Da’s wat anders dan aardig zijn.’ Terwijl ik mijn zoon deze belangrijke levensles bijbreng, denk ik: deze man is volgens mij wel heel goed in aardig doen en auto’s verkopen. Hij kan er in ieder geval een goede ‘boterham’ van eten. De riem van zijn 4XL Corduroy pak hoor je haast kreunen, om al het verkopersvlees binnenboord te houden.
Het is de hoogste tijd voor een nieuw soort blog waarin ik de onvergetelijke opmerkingen van (mijn) kinderen kwijt kan. Ik ga die heerlijke kinderlogica onder de categorie ‘kinderpraat’ publiceren. Op de voorpagina kun je de anekdotes terugvinden via het tabblad ‘specials’.
Ieder jaar als het langer licht wordt en de temperaturen het toelaten, herontdekken de kinderen in onze flat elkaar. Natuurlijk zijn ze na de winterslaap allemaal een jaartje ondeugender geworden en dus lijkt het feest op de galerij steeds groter te worden. Jelle is en blijft de dikste vrienden met Nick. Sibe doet het vooral erg goed bij de meiden in de flat; leeftijd geen bezwaar.
‘Ren je rot; hardlopen mijn Achilleshiel’ 😦
Eenmaal terug in het frisse en bewolkte Nederland -wat wennen zomerse temperaturen toch snel zeg- is het tijd om de balans van deze week op te maken. De afgelopen dagen heb ik een beetje in een cocon geleefd en ben daarom nauwelijks toegekomen aan ‘aardse zaken’ zoals weblogs van anderen lezen, mails checken en Trivia Crack op mijn telefoon spelen. Daardoor kon het gebeuren dat Bibianne, Denis en Evelien zomaar -zonder enige tegenstand- spelletjes hebben gewonnen van me! Gefeliciteerd hoor, hebben jullie ook een goede week! 🙂
Retro Ventoux shirt
€ 69,95 Lees verder
Wilco's Charity Challenge 