To(p/b*)dag …

* doorhalen wat niet van toepassing is

Half negen, dinsdagmorgen 18 november. De herfst is definitief ingetreden in Nederland en ik sta in mijn winter wielerkleding klaar om mijn tweede ‘rondje door de provincie’ aan te gaan. Eerst nog even de jongens naar school toe brengen, natuurlijk. Ik voel me redelijk (en letterlijk) voor l.. lopen op het schoolplein, met die strakke broek, maar het alternatief (omkleden na het wegbrengen) kost simpelweg teveel tijd. Na een vluchtige kus bij de deur van de klas, ren ik met gezwinde spoed naar de auto. De routeplanner staat al geprogrammeerd op ‘Kudelstaart’. Ik zou echt niet weten wat een Kudel is en al helemaal niet dat het een staart heeft, maar het is geen verzonnen plaatsnaam. Het bestaat echt en ligt net onder Aalsmeer. Je weet wel, vlak bij de studio’s van Joop van den Ende. Bij nader inzien bedenk ik me nu dat het dan wellicht toch verzonnen is. Lees verder

Ippon

Iedereen kent wel het gevoel dat je impulsief iets ‘wereldkundig’ maakt en dan, als je er beter over na gaat denken, twijfels krijgt. Nou ja, zonder nu voor iedereen te praten, ik heb dat regelmatig! Als ik enthousiast ben (en dat gebeurt nogal eens) dan denk ik buiten mijn hoofd en ga ik meteen aan de slag. Zo ook bij de challenge die ik mezelf opgelegd heb om vijf selfies te maken met ambassadeurs van Right To Play. Vol energie ben ik aan de slag gegaan om contacten te leggen en afspraken te maken voor ‘foto momentjes’, zonder na te denken over het ‘daadwerkelijke moment’. Als je dan enthousiaste reacties terug krijgt van ambassadeurs, dan kan het zomaar gebeuren dat je plotseling oog in oog staat met een drievoudig Olympia-ganger. Lees verder

Aan de oevers van de Rotte…

Geïnspireerd door de fietscolumns van Wilfried de Jong, waarin hij met regelmaat beschrijft wat hij meemaakt op z’n “vaste rondje Rotte”, besloot ik vandaag eens de fraai bezongen oevers te verkennen. Met een strak blauwe hemel en een stevige bries was het aangenaam fietsweer. Alhoewel lopen nog niet echt soepel ging, voelde ik me wel fit genoeg om de pedalen rustig rond te duwen. Lees verder

One down, fifty-one to go!

De eerste week zit erop en ik dacht: “laten we er maar meteen één doen met hoogte- en dieptepunten”. Als je wilt zien hoeveel ik deze week doneer aan Right To Play en wat ik wel en niet gehaald heb, mag je naar beneden scrollen. Als je wilt lezen wat voor bijzondere dingen er gebeurd zijn, nodig ik je uit de rest ook te lezen. Waar zullen we eens mee beginnen? Lees verder

De kop is er af!

Officieel startte mijn Charity Challenge gisterenochtend, maar de afgelopen twee dagen waren zo enerverend, dat ik het gevoel heb dat ik er al een week op heb zitten. Natuurlijk ben ik al wat langer bezig. Nou ja … wat langer … een klein weekje. Mensen die me beter kennen, weten dat ik nogal impulsief kan handelen. Maar deze actie was echt een logisch gevolg van alle ontwikkelingen die ik de afgelopen tijd heb meegemaakt. Ik ben zo ongelooflijk gegrepen door het werk van Right To Play (ooit opgericht door Johann Olav Koss), dat ik niet anders kon. Voor diegene die de afgelopen maand niet hebben meegekregen wat er is gebeurd, hier een kleine toelichting. Lees verder