Soms denk ik wel eens: waarom toch hebben we een huis gekocht met een een vloeroppervlak van 100 vierkante meter? Gemiddeld brengen mijn familieleden en ik namelijk de meeste tijd door, op het kleinste kamertje in ons huis. Met de aanschaf van vier dixi’s hadden we dus een veel betere deal kunnen sluiten. Bovendien hadden we dan de hypotheek allang afbetaald kunnen hebben.
Vandaag ‘vier’ ik dat ik precies op de helft ben van mijn challenges. Precies 26 weken geleden begon ik met mijn uitdagingen voor Right To Play en nu ben ik zes maanden (en één dag) verder en lijkt het me een goed moment om een tussenbalans op te maken. Ik wil bij die tussenbalans graag rekening houden met allerlei verschillende dynamieken tussen mensen. Dus voel je vrij om alleen de hoofdstukjes te lezen, die je qua titel aanspreken.
Mijn blogje wordt door steeds meer Belgen gevolgd en daar ben ik ontzettend blij om. Niet alleen omdat mijn uitdagingen voor Right To Play, tot over de landsgrenzen heen aandacht krijgen, maar ook gewoon, omdat ik een zwak heb voor onze zuiderburen. De humor, het (Vlaamse) taaltje, het bourgondische, de bonbons en de gemoedelijkheid. Allemaal aspecten waar ik enorm van kan genieten. Een goed Belgisch spreekwoord wat hierbij hoort is: ‘Was sich liebt, das neckt sich’. Een uitdrukking die ik van mijn moeder geleerd heb en me helpt om met plagerijtjes van anderen om te gaan. Ik wil iedereen -die ik in dit blogje plaag- graag verwijzen naar dat spreekwoord.
Wilco's Charity Challenge 