Mijn blogje wordt door steeds meer Belgen gevolgd en daar ben ik ontzettend blij om. Niet alleen omdat mijn uitdagingen voor Right To Play, tot over de landsgrenzen heen aandacht krijgen, maar ook gewoon, omdat ik een zwak heb voor onze zuiderburen. De humor, het (Vlaamse) taaltje, het bourgondische, de bonbons en de gemoedelijkheid. Allemaal aspecten waar ik enorm van kan genieten. Een goed Belgisch spreekwoord wat hierbij hoort is: ‘Was sich liebt, das neckt sich’. Een uitdrukking die ik van mijn moeder geleerd heb en me helpt om met plagerijtjes van anderen om te gaan. Ik wil iedereen -die ik in dit blogje plaag- graag verwijzen naar dat spreekwoord.

Om de privacy van mijn stiefvader in deze anekdote enigszins in bescherming te nemen, zal ik zijn naam niet noemen. In plaats daarvan gebruik ik termen als: stiefje, de man van mijn moeder, of de gekste uit Eindhoven! 🙂

Mijn stiefje heeft zijn leven lang gewerkt en dat met alle plezier gedaan. Hij kan met geen mogelijkheid stilzitten, ook niet nu hij al een tijdje met pensioen is. Eerder dit jaar heeft men een laatste poging ondernomen om hem aan huis te kluisteren, door hem te opereren aan zijn heup. Maar nog geen zes weken later liep hij weer rond als een kievit. Dat zag er niet uit natuurlijk. Toen hij eindelijk als een normale vent ging lopen, duurde het niet lang voor hij weer wekelijks in de vrachtwagen zat. Hij rijdt daarmee naar België om Ollandse ‘merchandise’ af te leveren. Dat klinkt misschien geheimzinnig, maar is vooral bedoeld om dit blogje wat smeuïger te maken.

Enfin, zo ook deze week. Nadat de handel is afgeleverd, rijdt de man van mijn moeder via de rustigste smokkelroute terug naar Nederland. De tijd in de vrachtwagen, wordt natuurlijk goed benut. Eten en drinken doe je achter het stuur en dan kan het gebeuren dat de blaas zich sneller vult, dan je gepland hebt. Nog even twijfelt hij: doe ik mijn plas tijdens het rijden in de lege melkfles, of zal ik toch maar stoppen. Hij kiest voor het laatste. Want wat kan je immers overkomen op een afgelegen weggetje in het Vlaamse land?

Terwijl de motor van zijn camion achter hem nog ronkt, ritst hij zijn broek open en plast zich -met de wind mee- een weg naar de verlossing. Door de hoge nood en het zoeken naar de juiste windrichting, is het hem niet opgevallen dat een drietal Belgische madammekes van middelbare leeftijd op de fiets naderbij komen. Nietsvermoedend en vrolijk fluitend wordt de blaas geledigd totdat … de dames hem passeren. Geschrokken ziet hij hoe drie paar ogen langs zijn ‘heerlijkheden’ glijden. Wat te doen? Snel de boel verstoppen heeft geen zin, zeker niet als je halverwege de activiteit bent. Dan maar ‘het werkje’ afmaken en vooral stoer blijven kijken. Dat was hem zeker gelukt, als niet één van de dames hem de volgende woorden had toegeroepen: ‘Mispakt oew eiguh nie hè, m’neer!’ (vertaling: Grijp niet mis hoor, mijnheer).

Zo zie je maar. De humor ligt in België ook op straat, of in dit geval … hangt het er ruim een meter boven!

groet, Wilco