Zwart gat

Het is een uur of negen in de ochtend, als ik Sibe wakker ga maken. Hij ligt languit in ‘het grote bed’. Voor alle duidelijkheid ‘het grote bed’ is niet zijn bed, het is het bed van papa en mama. Maar ergens in de software van Sibe is opgeslagen, dat hij -als hij ’s nachts wakker wordt- daar naar toe slaapwandelt en dan met zijn missie begint. Zijn doelstelling is om net zo vaak het dekbed weg te trekken en met z’n koude voetjes tegen m’n rug te poeren, tot ik klaarwakker ben en besluit om naar beneden te gaan. Deze ochtend is die missie om een uur of zeven geslaagd. Een paar uur later is het ook gelukt om zijn moeder op die wijze uit zijn territorium te verjagen.

Sibe koningsdag Lees verder

Gewoon lief … niet verliefd!

‘Papa, kijk eens wat ik heb.’ Mijn jongste zoon houdt zijn twee handen zorgvuldig, als kommetjes op elkaar. Een beetje zoals je een vlinder vasthoudt, zonder dat je zijn vleugels wilt beschadigen. Voorzichtig kijk ik door de opening, die hij tussen zijn twee handen laat, maar kan niks zien. ‘Ik weet het niet!’, zeg ik. Langzaam opent hij zijn twee knuistjes en neemt het kleine rode hartje tussen zijn vingers, alsof het een 24-karaats diamantje is. ‘Wow, een hartje, wat mooi! Heb je die van de juf gekregen?’

hartje Lees verder