‘Hoi Wilco, met Philo … redacteur van het televisieprogramma Koffietijd. Ik heb een paar vragen, komt het uit dat ik je nu even bel?’

‘Natuurlijk Philo, ik verwachtte je telefoontje al.’

‘We hebben van Right To Play begrepen dat je een enthousiaste vrijwilliger bent voor die organisatie. Nu willen je vragen of je op 7 maart aanstaande beschikbaar bent en deel wilt nemen aan een item over vrijwilligerswerk bij Koffietijd. Heb je 7 maart …’

Natuurlijk was ik al ingeseind door Wouter van Right To Play, dat ze mijn naam hadden doorgegeven. En natuurlijk had ik op school al gevraagd of ik een ‘snipperdag’ kon opnemen. Dus kon ik Philo heel overtuigend in de rede vallen en bevestigen, dat ik zeker tijd heb en graag naar Eemnes afreis om, zoals ze dat in Brabant zo charmant kunnen zeggen, ‘Meej m’n bakkus op tillevisie te komen’.

Wel een beetje eng hoor … en balen!

Nee, ik bedoel niet dat ik het eng en balen vind om op tv te komen. Dat vind ik hooguit spannend. Het is een beetje hetzelfde gevoel, als toen ik aan de start stond van Alpe d’Huzes, drie jaar geleden. Of toen ik vorig jaar in alle vroegte Bédoin uit fietste en aan m’n beklimming van de Ventoux begon. Dat spannende gevoel van ‘nu gaat het gebeuren’!

Nee het is eng en balen om een andere reden.

Onder ons gezegd (en gezwegen) … had ik al het gevoel dat ik op televisie zou komen. En nu ben ik bang dat ik voorspellende gaven heb en de Nostradamus in mezelf heb wakker geschud. Het vervelende is, dat ik me niet kan verschuilen achter vage centuriën die op verschillende manieren geïnterpreteerd kunnen worden. Ik heb het gewoon snoeihard in mijn 52 uitdagingen geschreven, kijk maar:

Uitdaging 44: Bezoek de opnames van een televisieshow.
Uitdaging 18: Ontmoet 5 bekende Nederlanders en vertel hen over mijn uitdagingen.

Eng hè?

Tegelijkertijd baal ik ook stevig. Want toen ik in oktober mijn lijst met uitdagingen opstelde, wilde ik ook items opnemen als:

Draai een dag mee in een profploeg tijdens een grote wielerronde.
Maak een wereldreis op de fiets.
En … win de staatsloterij en ga de rest van je leven vrijwilligerswerk doen.

Dat loop ik op deze manier natuurlijk mooi mis.

Balen hè?

Maar goed, ik mopper daar nu over en dat laat meteen zien, hoe je voorspellingen altijd met een korreltje zout moet nemen. Tijdens mijn visioenen in oktober schreef ik namelijk ook:

Uitdaging 39: Een week lang niet klagen.

En als ik je iets kan voorspellen, dan is het wel, dat ik die uitdaging van zijn lang zal ze leven niet ga halen.

groet, Wilco