Alwart Boers zit nu ruim vier maanden op de fiets voor Right To Play. Ik volg hem (op afstand) op de voet en ben diep onder de indruk van wat hij allemaal doet, bereikt en meemaakt. De wereld rondfietsen is natuurlijk al een belevenis en een prestatie op zich, maar dat ook nog doen met een hoger doel is buitengewoon geweldig. Voor elke kilometer die hij fietst, wil hij 10 Euro ophalen voor Right To Play. Twintigduizend kilometer keer tien Euro … is inderdaad een slordige twee ton die hij bij elkaar gaat fietsen. Ik hoop zo ontzettend dat hem dat gaat lukken, het is daarom dat ik elke tweet en elke Facebook berichtje ook driftig deel en retweet. De wereld moet gewoon weten, waar deze Westlander mee bezig is!

Het plan van Alwart is om twee jaar onderweg te zijn, maar … afgelopen zondag kwam er een filmpje (43 sec) voorbij waar ik van schrok (fb.me/7dglSFHj1). Die gozer heeft nu al 10.000 kilometer gefietst. Als je het filmpje ziet, krijg je spontaan last van verplaatste vrolijkheid. Ik had ook de neiging om een radslag, arabier en flick flack te maken, maar dat heb ik nog nooit echt gekund en om dat dan te proberen, vlak voordat je een halve marathon gaat lopen, leek me onverstandig. Dus hield ik het bij een ingetogen ‘Go Alwart, Go Alwart, Go Alwart!’ Maar … als je na vier maanden al 10 K hebt gefietst, wat ga je dan de komende twintig maanden doen, Alwart?

Mijn 52 challenges verbleken qua sportieve prestaties bij zijn mega uitdaging, maar in enthousiasme en passie lijken Alwart en ik veel gemeen te hebben. Dat maakt dat ik me verbonden voel met wat hij doet. Dus als ik door het achterland van Vlaardingen fiets in mijn Right To Play pakje, dan waan ik me Alwart die door Senegal of Mauritanië fietst. Ik fantaseer er de tropische temperaturen bij. Elke regenbui op mijn hoofd val ik zingend aan met Acda en de Munnik’s ’t Regent Zonnestralen. In mijn gedachten maak ik foto’s van fraaie vergezichten en ondergaande zonnen in blauwe oceanen. Elk viaduct beklim ik als ware het de Tafelberg en daal ik af alsof het een gravelpad is in het Marokkaanse Atlasgebergte. Als ik 100 kilometer later de modder van mijn fiets spoel, verzin ik dat er vast wel wat woestijnzand uit de Sahara tussen zal zitten.

In m’n gedrevenheid om een (op mijn manier) gelijkwaardige prestatie als Alwart neer te zetten, ben ik verheugd te kunnen melden, dat ik na ruim twee maanden challenges ook 10 K heb gehaald! Nogmaals, ik laat het uit mijn hoofd om met mijn stramme botten een ‘Epke Zonderland’ te laten zien, of iets dergelijks, dat denken jullie er maar bij. Maar ik heb ook 10 K man! Oké, het zijn geen 10.000 kilometers, maar ik heb 10.000 views op mijn website gehaald! Die 10.000 views waren bij elkaar 3100 Euro waard en dat is toch ruim 30 cent per view. Veel liever nog denk ik op de volgende manier: in twee maanden tijd heb ik met behulp van al mijn sponsors al voor 129 kinderen het verschil kunnen maken in hun leven! En daar ben ik super trots op!

Alwart, ik blijf je volgen en wens dat iedereen in Nederland hoogte krijgt van wat jij aan het doen bent. Ik verzin er nu ter plekke een challenge voor mij bij. Als ik de magische grens van 10.000 Euro passeer in een jaar … beloof ik een radslag, arabier en flick flack te maken en dat op film te zetten. 

Groet, Wilco