En wat voor een streken!

Om half vier spring ik mijn bedje uit om een tochtje te maken door het Gelderse land. ik fiets vandaag meer dan 300 kilometer (in plaats van de gebruikelijke 200) om wat extra zitvlees te creëren voor mijn extreme uitdaging over een paar weken. Ik ben er helemaal klaar voor. Mijn fiets en ikzelf zijn in topconditie, ik heb een kastelenroute van het internet geplukt dus er valt veel te zien vandaag en … het belooft een mooie dag weer te worden, wat kan er mis gaan?

Om half zes parkeer ik mijn auto in Dieren en laad mijn fiets uit. Eten in de achterzakjes, lampjes aan, camera geïnstalleerd … Gelderland here I come. Ik draai de Lagestraat uit op weg naar de veerstraat. Ik wil een stevige tijd neerzetten, dus geef meteen goed gas. De weg gaat wat naar beneden en … ik kan nog net remmen voor ik in het water beland. Na één kilometer moet ik de IJssel over … met een PONTJE! Maar die vaart om kwart voor zes ’s morgens nog niet!

Gloeiende, gloeiende …! Op mijn telefoon kijk ik waar de dichtstbijzijnde brug over de IJssel is. Hmzz, in Doesburg … das 6 kilometer terug en dan met een omweg om de IJssel heen kronkelen. Maar hey, ik ben nog fit, dus ik duik de mist in begin nu echt aan mijn tocht. Ik vind dat wel wat hoor … die mist. Niet om met de auto in te rijen, maar op de fiets is het een heel andere beleving. De druppeltjes in je gezicht, en dan als de zon door gaat breken die prachtige witte plukken over de velden.

Mijn gedachten dwalen af naar een verhaal van een oud collega directeur die in deze contreien woont. Witte wieven worden die witte plukken hier genoemd. Vroeger dachten de mensen dat het geesten waren … en ik moet bekennen, als je het zo tussen de bossen in het licht glooiend landschap ziet liggen heeft het ook wel iets magisch.

Rond een uur of zeven begint het echt dag te worden en ik heb al een paar keer onverharde wegen gehad. Als ik zelf een route uitzet, dan zorg ik er altijd voor dat ik die stukken mijd, maar deze route heb ik van internet. Goed, er stond wel bij de typering ‘racefiets route’ maar ik moet bekennen dat ik er geen streetview overheen heb gegooid. Het kan trouwens aan de mist liggen, maar van die kastelen zie ik in het begin verrekte weinig.

Kastelen?

Oh hemel, ik besef me op de fiets pas dat een gemiddeld kasteel bijna nooit langs een strak uit asfalt getrokken fietspad ligt. Kastelen liggen meestal in de buurt van kinderkopjes, water en … bossen! Ik vrees dat ik me moet voorbereiden op een lange dag ‘zadel trillen’ en een gemiddelde snelheid van tegen de dertig absoluut moet vergeten!

Door de mist druppelt er geregeld wat water op mijn telefoon. Normaal is dat geen probleem. Ik veeg het eraf en ga gewoon verder. Maar als ik even stop om een banaantje in mijn gezicht te duwen en mijn fietssessie tijdelijk pauzeer. Valt er een druppel precies op de knop ‘sessie beëindigen’. F*ck! Na 57 kilometer kan ik dus een nieuwe sessie starten. Mopperend stap ik weer op en start een nieuwe sessie. Maar waarschijnlijk doordat grote delen van de achterhoek nog in een 2G (of minder) dekking leeft pakt hij die route niet. Na 0,6 kilometer kan ik dus weer een sessie beëindigen.

Ik houd mijn telefoon in de lucht, in de de hoop dat een straaltje 3G mijn zoon bereikt. Zodat ik mijn route weer kan downloaden. Dat lukt gelukkig en niet veel later zit ik op de fiets. Wel lastig om er steeds een sommetje van te maken. Het huidige aantal kilometers + 57, maar hey, ik heb toch niet veel anders te doen. Behalve dan mijn handen aan het stuur houden om niet van mijn bike af te trillen.

Ik had de GoPro weer op mijn stuur gemonteerd. Als ik hem op mijn helm zet, schuift die altijd een beetje naar beneden tegen mijn ‘Neanderthaler voorhoofd’ en dat wordt na 200 kilometer irritant. Maar door dat trillen zakt de camera wel iedere keer naar beneden en betwijfel ik ook, of de opnamen wel goed zijn. Trouwens door dat trillen ben ik ook mijn achterlicht kwijtgeraakt. Maar goed … er zijn ergere dingen. Een lekke band bijvoorbeeld. Ik hoop en duim dat ik niet één of twee keer daarmee aan de bak moet.

Kastelen heb ik trouwens nog steeds niet gezien!

Na tweehonderd kilometer maak ik een tussenstop in Winterswijk. Daar woont Ellen die ik al heul lang ken! Wel leuk om weer eens even te kletsen en een bak koffie te drinken. Zij kent de Achterhoek op haar duimpje en belooft me dat ik het ergste nu gehad heb. Na Winterswijk wordt ALLES beter.

Wat kan zij jokken zeg! Ik ben Winterswijk nog niet uit, of ik wordt alweer het bos in gestuurd. Maar, ik zie zowaar wel een kasteeltje. Een kleintje, maar het is er één. Wel breekt mijn camera, door al het getril af en krijgt mijn telefoon kuren. Het geluid valt weg en het opladen met de externe batterij doet moeilijk. Totdat … net voorbij Aalten, er helemaal niks meer opgeladen wordt. Sh*t! Ik heb wel een reserve batterij, maar geen reserve snoer bij me. Het ligt aan het snoertje, want de batterijen zijn nog gewoon vol. Wat te doen? Zonder telefoon heb ik geen GPS en route meer.

Ik begin maar met het uit mijn hoofd leren van de plaatsen waar ik nog naar toe moet. Dan kan ik gewoon de verkeersborden volgen. Gelukkig is het niet een heel lang rijtje en lukt het me, om ze in mijn bezwete kop te stampen. Maar voor de zekerheid, fiets ik nog wel even terug naar Aalten. Wellicht hebben ze daar een AH of Jumbo en verkopen ze er snoertjes voor de iPhone 5. Nou, om een lang verhaal kort te maken. Ze hebben er een Albert Heijn en een Jumbo en ze zijn allebei open. Maar de Jumbo heeft niets in het assortiment en de AH alleen snoertjes voor de iPhone 4/4S! Grrrrr.

Dan maar fietsen en hopen dat er in de volgende dorpjes een verdwaalde Mediamarkt staat of zo. Maar … de Achterhoek doet zijn naam eer aan. In dit verdomhoekje van Nederland is geen koopzondag en al helemaal geen Mediamarkt … in ieder geval niet op dierendag!

Uiteindelijk snijd ik een behoorlijk stuk af en in de naberekening blijkt dat ik … 299 kilometer heb gefietst! En net geen driehonderd dus. Dat kan er ook nog wel bij. Maar goed er is ook nog goed nieuws. Het laatste stuk heb ik heerlijk kunnen doorrammen op goede fietspaden, ik ben weer een provincietocht dichter bij mijn uitdaging, Gelderland heeft prachtige bossen en … ik heb op het laatst zowaar een ECHT kasteel gezien.

Link naar de film, als hij niet opstart.

groet, Wilco

P.S. Met de behaalde opdrachten van deze week mag ik 31,33 Euro overmaken naar Right To Play.