Ik bemoei me al jaren niet met de vakantiebestemming, dat doen Femke en haar moeder. Zij zorgen kiezen het vakantiepark, het soort huisje en bepalen gezamenlijk de exacte plek waar dat huisje staat. Dat is dan steevast het nieuwste huisje, met stofzuiger, luxe koffiezetapparaat, vogelklok, wasmachine en strijkplank, met de grootste tuin (op het zuiden) en het dichtst gelegen bij de centrale voorzieningen. Omdat de huisjes niet standaard worden opgeleverd met insectenwerende maatregelen, zijn de dames de eerste paar uur van onze vakantie bezig om alle ramen, deuren en overige openingen met de buitenwereld systematisch te voorzien van horretjes.

Zoals gezegd, bemoei ik me daar niet mee. Ik ben ‘hoofd tassensjouwer, autoinpakker, fietsendrageroplader en chauffeur’. Als die taken erop zitten, vlucht ik met de jongens naar een plek ver van het huisje, tot een tijd dat alles uitgepakt, gestofzuigd, en ‘gehord’ is.

Dit jaar is de keuze gevallen op Landalpark ’t Loo. Een geweldig mooi park, in de kop van Gelderland tegen Overijssel aan (dus een prachtige (fiets)omgeving), met superleuke voorzieningen voor de kinderen.

Noem het toeval of niet, maar eerder dit jaar zaten de directeur van Landal GreenParks en Right To Play aan een tafel om een samenwerkingsovereenkomst te sluiten. In dat kader worden onder andere de animatieteams op alle parken getraind in de spellen van Right To Play. En wie heeft die spellen op een gebruiksvriendelijke manier vorm gegeven en gebundeld. Precies ‘ik-zei-de-gek’!

Het animatieteam is overal aanwezig. Bij aankomst maken ze je wegwijs op het park en kunnen de kinderen ‘Bollo’ een hand geven en geschminkt worden. Als je zou willen, dan zie je je kinderen de hele vakantie niet, want in het activiteitencentrum worden ze de hele dag bezig gehouden door het animatieteam. Gelukkig hebben we kinderen die hun eigen plan trekken. Maar ’s avonds na het eten, is het natuurlijk wel heel leuk om even marshmallows te roosteren boven een vuurtje en … Right To Play spelletjes doen, die papa op papier heeft gezet.

Sibe is dan misschien wel klein, maar hij heeft wel zijn mondje klaar. ‘Dit zijn toch spelletjes van Right To Play?’, vraagt hij aan zo’n animatiemeisje. ‘Ja, dat klopt!’, zegt ze. ‘Die heeft mijn papa gemaakt!’ zegt hij met glunderende wangetjes. De vakantiekracht is even stil en zegt dan: ‘Dan heb jij vast een heel slimme papa!’ … ‘Klopt!’, antwoord mijn slimme zoon. En kijkt me even aan met een blik van: ‘Nu krijg ik meer zakgeld, hè pap?’ Wat mij betreft geen enkel probleem natuurlijk, hij the right to play … ik the right to pay!

groet, Wilco