Ruim anderhalve maand geleden heb ik de loopschoenen ingeruild voor mijn racefiets. Niet omdat ik het lopen niet leuk vind, maar fietsen vind ik gewoon nog ontzettend veel leuker! Op de fiets ga ik sneller, zie ik meer, kan ik af en toe de benen stilhouden, terwijl ik toch vooruit kom en word ik veel minder snel moe. Bij het lopen zit mijn gemiddelde hartslag toch al snel tegen de 160 slagen per minuut. Terwijl op de fiets mijn hart 25 tot 30 slagen per minuut minder nodig heeft om een lekker tempo vol te houden. Da’s voor iedereen langer vol te houden, maar zeker voor een oude man, zoals ik.

Toch ga ik dit voorjaar nog één keer vol aan de bak op mijn loopschoentjes. Aanstaande zondag namelijk is de marathon van Rotterdam en ik heb me ingeschreven voor de business duoloop. Dat houdt in dat je in tweetallen een hele marathon loopt. Dus de 42.195 meter deel je door twee en dan heb je … even rekenen, precies … een halve marathon!

Nu heb ik een reputatie hoog te houden met ‘ongetraind aan een halve marathon beginnen’. Zo heb ik in januari met hangen en wurgen de Halve van Egmond ongetraind gelopen. De prestatie die ik daar geleverd heb, wil ik komende zondag graag overtreffen. Dus heb ik mijn voorbereiding daarop aangepast. Het was lastig, maar het is me gelukt om nóg ongetrainder te starten, dan de vorige keer. In de afgelopen zeven weken heb ik niet meer gerend. Sterker nog, ik heb mijn beenspieren volledig in de fietsstand gezet. Met als gevolg dat ze bijna spontaan in een kramp schieten, als ik mijn loopschoenen aantrek.

Om de slechte voorbereiding compleet te maken, is degene met wie ik samen een hele marathon zou lopen, geblesseerd geraakt. Gelukkig kan er met wat improvisatie een mouw aan gepast worden en ren ik de ‘duoloop’ in mijn eentje. Ik wissel op ruim 21 kilometer met een ghostrunner en mag dan de tweede helft van het parcours lopen, met als apotheose de finish op de Coolsingel.

Daar waar de Halve van Egmond vooral koud, zanderig, sfeerloos en winderig was, lijkt die van Rotterdam heerlijk zonnig te worden. Dat in combinatie met de hoeveelheid publiek en het aantal muziekbandjes dat staat opgesteld, maakt dat ik ontzettend veel zin heb in deze ‘martelgang’.

Voor mensen die mijn lijdensweg willen volgen zal ik m’n gebruikelijke ‘run-appje’ weer aanzetten. Natuurlijk mag je ook naar Rotterdam komen om me ‘live’ vooruit te schreeuwen. Om goed herkenbaar te zijn tussen al die duizenden lopers, zal ik een gifgroen shirt combineren met een tomatenrood hoofd. Jelle zit zondag bij opa en oma klaar, om de zes tiende van een seconde dat ik op de tv kom te vangen, net als bij de nieuwjaarsduik. Als dat het geval is en de beelden doorstaan de censuur, zal ik ze hier publiceren.

Nu ga ik verder met mijn voorbereidingen op aanstaande zondag; koffie drinken, chocola eten en heel veel niks doen.

groet, Wilco.