Op maandag 1 december, precies een maand na de start van m’n uitdagingen, sta ik om half tien (in gewone en warme kleding) voor de deur van Right To Play. Deze keer ben ik niet op de fiets naar Den Haag gegaan, want deze keer mag ik een presentatie geven over mijn 52 challenges. Een groep van 28 studenten van de CIOS uit Goes maakt vandaag de tocht vanuit Brabant en Zeeland naar de Hofstad, om daar meer te weten te komen over Right To Play. De vrieskou in combinatie met de gebrekkige OV-verbinding tussen Goes en Den Haag, zorgen ervoor dat er uiteindelijk 21 studenten en 2 leraren in de keuken van het historische pand aan de Alexanderstraat staan. Waar de andere zeven gebleven zijn, is tot op dit moment nog een compleet raadsel.

Karijn Akkerman, de directeur van Right To Play Nederland, heet de studenten welkom en daarna wordt de groep gesplitst. De ene groep krijgt algemene informatie en gaat kijken naar de documentaire over het ontstaan en werk van Right To Play. De andere groep schuift bij mij aan om te horen over mijn challenges en daarna te brainstormen over maatschappelijk verantwoord ondernemen. Als er een uur en twintig minuten voorbij zijn is er een korte pauze en daarna wisselen de groepen om.

Na een korte intro over wie ik ben en wat ik gedaan heb, vertel ik dat mijn doel met deze actie drieledig is. Natuurlijk wil ik op de eerste plaats fondsen werven voor Right To Play en als tweede de naamsbekendheid van deze organisatie vergroten. Maar het derde doel is voor mij misschien nog wel de belangrijkste. Ik wil mensen verbinden en inspireren om zelf ook in actie te komen. Dat hoeft niet per se voor Right To Play te zijn (wel gaaf natuurlijk), maar ik wil ze uitdagen om zelf wat te doen om deze wereld wat mooier te maken. Dat idee is gebaseerd op de film: Pay it Forward, met Kevin Spacey en Helen Hunt. Ik ben er ondertussen achter, dat ik waarschijnlijk de enige ben in Nederland die die film bekeken heeft. Want als ik de titelnaam laat vallen, blijft het angstvallig stil en word ik aangekeken met een blik van: “Ja …. en (oudje)?”

De kern die ik uit de film haal is, dat er een geweldig mooie olievlek kan ontstaan, als je het goed aanpakt. Doe voor drie verschillende mensen iets geweldigs, zonder daar iets voor terug te vragen. Het enige wat je vraagt is, of ze alledrie afzonderlijk ook weer iets moois voor drie anderen willen doen, enzovoorts. Voor je het weet, wordt jouw druppel op de spreekwoordelijk gloeiende plaat ineens een geweldige beweging. Ik ben er zelfs van overtuigd trouwens, dat dit soort druppels nooit verdampen, maar dat terzijde.

Mijn doel is dus om deze leuke club Cios-studenten in beweging te krijgen. Het zou mooi zijn als ze bij het nadenken over hun eigen (mini) onderneming, maatschappelijk betrokken raken en zich persoonlijk (direct of indirect) willen inspannen voor een mooiere wereld.

Na mijn ‘monoloog’ over bergen beklimmen, fietsen, taarten bakken, fietsen, bloemetjes sturen, fietsen, halve marathons lopen, fietsen, selfies maken en … fietsen, gaan zij aan de slag met het brainstormen over hoe ze hun eigen bedrijf kunnen koppelen aan Right To Play. De ene groep focust zich op ouderen, anderen op sportmassages en hersteltrainingen, weer andere groepen op kinderfeestjes en sportondersteuning op scholen. Er komen gave ideeën uit, waar zeker potentie in zit. Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd waar het uiteindelijk op uit gaat draaien, dus ik hoop dat er studenten zijn die deze blog ook lezen en contact met me op willen nemen, als ze hun ideeën definitief hebben uitgewerkt en uitgevoerd.

Tot slot van mijn deel van de presentatie neem ik de groep nog even mee naar buiten, waar we in de kou wat (tik)spelletjes doen, die in het veld ook worden gedaan … als het dertig graden warmer is. Maar goed, als dat de enige ontbering is, die we moeten ondergaan om te snappen wat verantwoord ondernemen is, dan valt het nog wel mee, toch?

Met name de tweede groep studenten die ik voor me zag, wilde ‘dolgraag’ in dit blog meegenomen worden, dus speciaal voor hen plaats ik dan ook de twee onderstaande foto’s.

Ik wil Right To Play bedanken voor de mogelijkheid om te vertellen over mijn challenges en de groep uit Goes bedanken voor hun inzet en enthousiasme. Ik hoop dat jullie ondernemingen succesvol worden en er een langdurige verbondenheid ontstaat met Right To Play.

groet, Wilco.