Het is zeven uur in de ochtend, als ik me in mijn joggingbroek hijs. Dat is die broek waar ik buiten mijn ‘openbare leven’ om in woon. De broek die zelden gewassen wordt, slobberig groot is en een heel zacht binnenkantje heeft. Het is het ‘huispakje’ dat ik ’s avonds voorzichtig in de hoek zet, zodat ik er de volgende dag direct in kan stappen. In die broek en met de slaap nog in mijn ogen start mijn ochtendritueel.

Dat begint met het wakker kietelen van Sibe. Ik ga op zijn bedje zitten en kriebel met mijn baard over zijn rug en in zijn nek. Ondertussen fluister ik in zijn oor welke dag het is en welke juffrouw hij vandaag heeft. ‘Sibe wakker worden, het is vrijdag en vandaag heb je juffrouw …. Erwtensoep … oh nee, juffrouw Prikkeldraad, oh nee … juffrouw Neusfluit.’ Hij heeft juf Wendela en juf Annemarijn heel hoog staan en grapjes maken over hen, mag ik eigenlijk helemaal niet. Maar zo ’s morgens vroeg, als niemand anders ’t hoort, helpt t wel een beetje om vrolijk wakker te worden. 

Jelle is beneden al volop aan het ‘I-padden’ (spreek uit: aaipetten), wat bij ons een goed ingeburgerd werkwoord is. Hij slaapt eigenlijk nooit uit en zit in zijn eentje niet graag in het donker. Dus zorgt hij ervoor, dat Eneco voorlopig niet bang hoeft te zijn, dat ze verlies draaien of failliet gaan. Terwijl ik de helverlichte kamer binnenstap, vraag ik wat hij op zijn boterham wil. Eigenlijk kan ik zijn antwoord dromen, maar het hoort bij ’t ochtendritueel. Bij datzelfde ritueel hoort ook, dat hij me de eerste keer niet hoort, omdat hij zijn koptelefoon op heeft. Terwijl hij zijn koptelefoon half optilt, herhaal ik de vraag en loop ondertussen al naar de kast om de pot Nutella te pakken: ‘Chocoladepasta en als het mag, lekker veel!’

Sibe is geen zoetekauw en ook zijn voorkeur kan ik dromen, dus maak ik z’n broodje met ham en kaas alvast maar klaar. Terwijl hij de trap afstrompelt verrast hij me met de vraag: ‘Papa, weet je wat voor dag het vandaag is?’ Ik zou zweren dat ik hem dat vijf minuten daarvoor verteld had, maar om zijn cognitieve vermogens niet helemaal in twijfel te trekken antwoord ik: ‘Vrijdag, toch? Had je dat net niet gehoord?’ ‘Ja, dat weet ik wel, maar weet je wat voor dag het nog meer is?

In een flits bedenk ik me dat Femke afgesproken heeft om met Ilse en Wendy een dag te gaan shoppen in Haarlem. Een dag lang shoppen! Ik gruwel bij het idee. Als ik al een keer naar de stad ga om kleren te kopen, of iets dergelijks, dan moet ik binnen 15 minuten klaar zijn, want anders ben ik er helemaal klaar mee. Maar ik begreep wel wat Sibe bedoelde, want als Femke er niet is, dan is het dus: ‘Papadag!‘ ‘Ja, dat ook, maar wat voor dag is het nog meer?’

Nog meer? Mijn hersenen doen alle moeite om versneld in de standaard ‘geniaal modus’ te komen, maar hebben daar deze ochtend opvallend veel moeite mee. Ik probeerde me even in Sibe te verplaatsen. Wat bedoelt hij? ‘Oh natuurlijk , mama blijft vast met Wendy en Ilse ergens eten en dan komt ze vanavond pas laat thuis dus is het: ‘MANNENDAG!‘

‘Mannendag’ vieren we op dagen dat er geen vrouwen in huis zijn. Dan kunnen we de rommel gewoon laten liggen, hoeven we niet altijd ‘Sorry’ te zeggen als een boertje of windje ons ontschiet. Op mannendagen eten we bij de grote M en kijken we naar sport op de tv, zonder dat we bang hoeven te zijn, dat hij ineens op een andere zender staat, als we even naar ’t toilet moeten of zo. Mannendagen worden gevierd met een mannendouche; met zijn drieën in de douche zingen en ‘gitaarspelen’! Op mannendagen vieren we … ‘Nee papa, ik bedoel … wat voor dag is het nog meeheer?’

Ik ben het spoor compleet bijster. Kwart over zeven, vrijdagochtend zes februari … Wat voor dag kan het is vredesnaam nog meer zijn? ‘Papa vandaag is het warme truiendag!’ Mijn zoons kennen me langer dan vandaag en zien aan mijn diepe frons dat er meer uitleg nodig is. ‘Op warme truiendag’, zegt Jelle ‘draaien ze op school de verwarming lager. Als je namelijk minder energie verbruikt, is dat beter voor het milieu!’ Ik kijk even de kamer rond en tel in gedachten de lampen die Jelle vanmorgen heeft aangedaan, maar besluit er niks over te zeggen. Ik kies er ook voor om niet te uit te leggen, dat het waarschijnlijk veel meer energie kost, om straks het hele schoolgebouw weer op de normale temperatuur te krijgen. In plaats daarvan verbreek ik mijn gebruikelijke ochtendritueel en loop naar boven om twee truien te halen waar ik zelf ook warm voor loop!

groet, Wilco