Je mag best weten, dat ik twijfelde. Een groot deel van deze dag heb ik geworsteld met de gedachte: “Doe ik het wel, of doe ik het niet? Zal ik er wel iets, of zal ik er niets over zeggen?” Uiteindelijk kan ik me, zoals jullie zien, toch niet inhouden en schrijf ik dit blogje maar. Ik weet dat ik andere mensen niet kan veranderen. Dat wil ik ook niet (meer), maar ik kan het wel van me afschrijven en wellicht lucht dat een beetje op.

“Waar heeft hij het over?”, hoor ik jullie denken. Met grote tegenzin plaats ik hieronder de foto die de afgelopen dagen vaker en vaker langskwam op verschillende sociale media. Als de lettertjes te klein zijn om te lezen, moet je even op de poster klikken om het te vergroten. Mijn frustratie gaat over, wat hierop staat.

Gaat het nu over de vorm, of de inhoud?

Eigenlijk ben ik er helemaal niet voor, om het over de vorm te hebben. Volgens mij is dat namelijk nooit belangrijker dan de inhoud, maar gezien het feit dat ik de inhoud zo stuitend vind, kan ik het toch niet nalaten, om iets over de vorm te zeggen. Ik heb het dan niet over het schreeuwende wit op zwart en ook niet over die twee bierreclame sterren, die ons waarschijnlijk iets meer vertellen over de benevelde toestand waarin Michel zich bevond, toen hij dit pamflet maakte. Ik wil het wel even hebben over de tekst. Daarbij laat ik graag buiten beschouwing, dat ik ook niet foutloos ben in spellen. 🙂 Maar … “hier in in Nederland? … de armoede in nederland … nikst … helpt u(w) naasten” … zijn wel heel veel misperen in zo’n klein stukje propaganda.

Zoals ik al opperde, het kan volgens mij nooit over de vorm gaan. Dan zal het dus helaas wel over de inhoud gaan. Dan eerst nog maar een tekstuele opmerking. Michel wil dat Serious Request een actie gaat houden voor de armoede in Nederland. Ik mag hopen (en denk echter) dat hij het tegenovergestelde bedoelde. Of het moet zo zijn dat Michel een haarscherp besef heeft van het feit, dat men in Nederland (over het algemeen) eigenlijk niet weet wat echte armoede is en ons dat wil laten ervaren.

Voor iedereen over me heen valt, wil ik duidelijk gemaakt hebben, dat ik ook niet uit eigen ervaring weet, wat echte armoede is en dat ik me heel goed besef, dat er heel veel Nederlanders zijn die het ongelooflijk moeilijk hebben om rond te komen. Ik wil daarom zeker niet over die relatieve armoede heen stappen. Maar dit pamflet roept op tot wat anders, namelijk tot zwart-wit denken.

Als je Serious Request steunt, dan heb je volgens deze oproep klaarblijkelijk geen mededogen met anderen in Nederland, die het moeilijker hebben dan jij. Wat is dat voor onzin en stemmingmakerij? Daar komt bij dat het doel van de actie van Serious Request niets, maar dan ook helemaal niets met armoede te maken heeft. Men komt op voor meisjes en vrouwen die in conflictgebieden het slachtoffer worden van seksueel geweld. Doordenkend in de redenatie van de pamfletmaker, moeten we dan ook maar misschien stoppen met geld te geven aan KWF, de nierstichting, de hartstichting, enzovoorts.

Maar dat bedoelde Michel natuurlijk allemaal niet. De werkelijke inhoud van het pamflet gaat over het feit, dat we te weinig geld over zouden hebben voor onze naasten die in armoede leven. Wel interessant om in dat kader eens na te denken over, wie onze naasten dan zijn. Zijn dat de mensen om je heen, Nederlanders in het algemeen, of alleen autochtone Nederlanders en horen vluchtelingen/asielzoekers die in Nederland verblijven daar ook bij? En als we dat bepaald hebben, laten we dan eens nadenken waarom die naasten wel in aanmerking komen voor onze hulp en de naasten van die naasten niet, of althans later, of minder.

Weet je waar ze een goed idee hadden? Bij supermarktketen Jumbo, daar organiseerden ze namelijk een actie, waarin ze heel veel goeds wilden doen voor precies die mensen, waar het bovenstaande pamflet over gaat. Maar zij zijn, nog geen paar weken geleden, met de grond gelijk gemaakt, door misschien wel dezelfde mensen die de oproep van Michel steunen en ‘liken’.

Ik kan dat natuurlijk niet bewijzen en daar gaat het me ook nog niet om. Dus laat ik Michel nou eens niet zo afkraken en uitgaan van het goede in zijn oproep. Dat goede is volgens mij: “Kom op voor je medemens, die het harder nodig heeft dan jij.” Kijk, daar kan ik zo mee leven en dan vind ik het fijn om te zien, dat zoveel mensen het daarmee eens zijn. Ik zou, tegen alle mensen die de poster geliked en gedeeld hebben, willen zeggen: “Hou het vooral niet bij woorden, liken en wijzen naar Serious Request, Jumbo of wie dan ook, maar pak de handschoen op. Kom in actie, beweeg! Zet je daadwerkelijk in voor je medemens. Zorg dat je niet alleen roept, maar ook iets doet. Geef geld, je kerstpakket, stel een plaatsje beschikbaar aan de kersttafel, of ga desnoods wat challenges aan.”

Met zoveel betrokkenheid moet het absoluut goed komen. Voor je het weet, zijn we dan in Nederland (en daarbuiten) niet alleen ‘naasten’ van elkaar, maar durven we ook zonder schuldgevoel ieders vrije keuze, om welk doel dan ook te steunen te respecteren. Dat zou pas echt het verschil maken!

En omdat vorm en inhoud klaarblijkelijk niet zonder elkaar kunnen … heb ik vandaag (met alle boosheid in mijn lijf) voor de vorm maar een klus gedaan voor mijn goede doel (Right To Play) en de inhoud van de trapkast opgeruimd!

groet, Wilco