Of we nu in dat smerige water zwemmen, op een plankje staan, of in een bootje zitten, die baai ligt er voor maar één reden: goud ophalen voor Nederland.

Marit moest er een dagje voor wachten … stilte voor de storm heet dat, maar ook voor haar is er goud.

Marit is een perfectionist
Marit laat niets aan het toeval over
en … Marit heeft een drive!

Ze kwam naar Rio voor maar één ding: goud in de Laser Radial Klasse. Nou eigenlijk kwam Marit niet naar Rio. Marit zit er al een jaar of vier. Meteen na de zilveren plak in Londen (een deceptie als je de topsport mentaliteit van Marit hebt) vertrok ze naar Rio.

Ze verkende de wind, de golven en analyseerde het water.

Uren zat ze op het water en desinfecteerde zelfs haar huis, om niet ziek te worden van de zwaar vervuilde omgeving.

De vrouw, die níets aan het toeval over wil laten, krijgt het voor elkaar om mij in de medal race een lichte hartverzakking te bezorgen. (Of lag het gewoon aan het overspannen commentaar dat erbij werd gegeven.)

Je moet bij de eerste vier eindigen om goud te winnen en als dat niet zo is, maximaal drie plaatsen achter een Deense eindigen en/of vier boten tussen jou en een Ierse laten.

Ik vind het toch al onmogelijk om te zien wie er voor ligt op dat water. Zeker als ze zo raar en verschillend over stag gaan. Maar Marit, waar was je nou bij die laatste boei?!

Volgens mij lag je gewoon vierde en dan ineens ben je uit beeld. Die Ierse dreigt eerste te worden en de commentator kan me ook niet gerust stellen. Eén voor één komen de boten over de streep. En dan …. het lijkt een eeuwigheid te duren, kom jij gelukkig in beeld. Op een veilig zevende plaats.

Ik verwacht dat je dat allemaal wel door had, maar de blik op je gezicht vertelt me dat je zelf ook twijfelt. Gelukkig is daar de Ierse die je komt feliciteren. Dik verdiend Marit.

Maar doe me een lol, vertrek na de huldiging in Amsterdam, direct naar Tokyo en weet je wat … neem Dorian mee, die heeft vier jaar de tijd om je voor te bereiden op een perfecte medal race.

groet, Wilco