Lieve vrienden, familie, kinderen uit mijn klasje, trouwe volgers, incidentele bezoekers, verdwaalde surfers en nieuwsgierige aagjes. Veel te lang heb ik niets geschreven. Veel te lang ben ik niet heel bewust een spectaculaire uitdaging aangegaan. Veel te lang ook staat mijn fiets ‘werkeloos’ in de schuur. Maar dat alles had een reden. De afgelopen maanden ben ik namelijk in mijn ‘vrije’ uurtjes vooral bezig geweest met het solliciteren naar een nieuwe baan.

Ik heb een fantastisch jaar achter de rug met groep zeven van de Stephanusschool in Schiebroek. Het zijn echt de allerliefste kinderen van de hele wereld, met veel potentie, die ik met een gerust hart allemaal naar groep acht gestuurd heb.

Tegelijkertijd heb ik nagedacht, gevoeld, gepiekerd, gemopperd en uiteindelijk een beslissing genomen.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en … oké … ik geef toe …  ik ben en blijf natuurlijk toch ook wel een (eigenwijs) baasje. Met mijn ideeën over onderwijs en opvoeding en mijn ‘opgekropte energie’ vond ik het daarom toch weer tijd worden om leiding te gaan geven aan een team enthousiaste juffen en … oh nee, geen meesters! Het is niet zo dat ik geen meesters wil inspireren, maar op de nieuwe school waar ik aan de slag mag zijn er (nog) geen meesters.

Vanaf 1 augustus ben ik directeur van een ‘wereldschool’ in het pittoreske Honselersdijk. Waar dat ligt? Ergens tussen Naaldwijk en Den Haag, strak ingebouwd tussen de kassen en het middelpunt van het Westland. Voor mij een klein kwartiertje rijden richting de zee en na de bloemenveiling rechtsaf!

Ik heb al kennis mogen maken met het team en de school en ik kan jullie zeggen dat ik met enorm veel plezier aan de slag ga op deze school en bij dit schoolbestuur. Het betekent wel dat ik nog meer balans ga zoeken tussen werk, privé en uitdaging voor Right To Play. Eigenlijk kan ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zeggen dat ik een hoop uitdaging niet helemaal ga halen. Gewoon vanwege tijdgebrek. Maar ik ga wel mijn uiterste beste doen om er zoveel mogelijk te halen.

Nu de vakantie begint en de ergste hoosbuien achter ons lijken te liggen, heb ik in ieder geval weer wat meer tijd om wat achterstallige fietskilometers in te halen en natuurlijk, wat frequenter te bloggen!

Fijne vakantie gewenst!

groet, Wilco