‘Ik ben blij, man!’

Uitdaging 25 was: ‘Maak 5 selfies met ambassadeurs van Right To Play’. Ik vond het bij voorbaat HEUL spannend. Durf ik die druk bezette (ex-)topsporters wel te benaderen. En is het niet een beetje zielig dat je als veertig plusser om een selfie vraagt. Om een lang en sneu verhaal kort te maken; ja, dat is zielig … behalve … als je het koppelt aan een financiële bijdrage voor Right To Play.

Met dit geweldig excuus kon ik mijn jongensdromen maskeren. Ik kroop in de computer en wist contact te leggen met een aantal ambassadeurs. Voor ik het wist had ik een close encounter met Deborah Gravenstijn (judo) en werd ik schaamteloos versierd door haar dochter ( … van drie). Het verhaal erachter kun je hier teruglezen.

Daarna bezocht ik Bram Ronnes (beach volleybal) op zijn werk. Ik koppelde het aan een rondje door Noord-Holland. Een uitdaging die ik later opnieuw mocht doen, omdat ik ik mijn provincietocht opdracht verzwaarde naar 200 kilometer per tocht. Dat verhaal staat hier opgetekend.

De ontmoeting met de judoreus en prachtmens Ben Sonnemens zal me mijn leven bijblijven. Ik dacht even naar Haarlem te fietsen voor een selfie van enkele seconden. Maar voor ik het wist zat ik een paar uur te kletsen aan zijn keukentafel.

Marijn de Vries (wielrennen) ontmoette ik voor ze doorbrak als ‘televisiegezicht’. Een aantal weken voor de Tour de France begeleidde ze een toertocht waar Right To Play het goede doel was. Ik meldde me aan om daar de merchandise te doen. Maar dat was natuurlijk niet in de laatste plaats om met haar op de foto te kunnen 😉

Tot slot bezocht ik met Jelle en Sibe een basketbalclinic van Henk Pieterse. De jongens waren behoorlijk onder de indruk van zijn 2.11 meter. En ik voelde me ook echt een heel klein worden toen ik om een selfie vroeg.

Ik heb de smaak van selfies met sporthelden zo te pakken, dat ik ondertussen ook schaamteloos aan ‘niet-ambassadeurs’ vraag of ze op de foto willen. Zo wist ik onder andere Ellis Ligtlee (baanwielrennen), Youri Havik (baan wielrennen), Cees Priem (wielrennen), maar vooral … Marianne Vos te ‘verleiden’.

Dus vandaag, vlak voordat ik aan de van Dam tot Dam fietsclassic meedeed, had ik er totaal geen moeite mee om te ‘jokken’ tegen Fatima Moreira de Melo (hockey) dat ik nog één selfie nodig had, om uitdaging 25 te complementeren. Natuurlijk wilde ze graag op de foto met zo’n jeugdige kerel.

Toen 5 minuten later ook Churandy Martina (atletiek) het pand betrad werd ik pas ‘echt blij man’. Ook hij tuinde in mijn leugentje en lachte zijn gouden tand bloot.

Natuurlijk voelt het jokken tegen deze topsporters niet heel goed. Ik heb daarom besloten dat ik per selfie een ‘strafbedrag’ van vijf Euro doneer aan Right To Play. Dat zal ik optellen bij de weekopbrengst van de komende week. Daar wordt Right To Play dan wel weer blij van.

Van mijn fietstochtje werd ik trouwens ook heel blij. Met de tocht naar Amsterdam ben ik weer 226 kilometer dichter bij mijn totaal van 8000 kilometers. Hieronder de beelden. Het laden kan een tijdje duren. Als de video niet opent, kun je ook deze link gebruiken.

groet, Wilco